نمایندگانی که رنگ عوض کردند

بعد از آنکه مخالفت‌های مردمی علیه حکومت پهلوی به اوج خود رسید، بسیاری از مسئولین سیاسی حکومت از جمله نمایندگان مجلس نیز به صف مخالفان پیوستند. این موضوع برای شاه بسیار عجیب بود. در حالی که به گفته کسانی چون نراقی، این موضوع ریشه در سیاست‌های خود شاه داشت.
«نراقی به عنوان یکی از پیروان مصدق، معتقد است وجود یک مجلس بد، بهتر از عدم وجود مجلس به طور کلی، می‌باشد. اعلیحضرت مستحضرند با روشی که در انتخابات اعمال می‌گردد، مجلس از هیچ اعتباری در نزد مردم برخوردار نیست. حتی اگر به تازگی هم بعضی از نمایندگان این خطر را پذیرفته باشند که دولت، و یا حتی رژیم را مورد انتقاد قرار دهند.... وقتی نمایندگان خودشان می‌دانند انتخاباتشان مشروعیتی نداشته و قدرت حاکم آنها را در جایشان قرار داده است، آن وقت آیا جای تعجب خواهد بود که به هنگام مشاهده تزلزل رژیم، همچون آفتاب پرستان، با سرعتی شگفت‌آور، رنگ عوض کنند؟ در چنین شرایطی، آنها نه تنها به صورت عوام‌فریبانی وقیح جلوه‌گر می‌شوند، بلکه از تریبون‌های عمومی هم فراتر می‌روند و گویی که می‌خواهند حساب خود را با رژیمی که حکم نمایندگی فرمایشی آنان را صادر کرده است، تسویه نمایند....»

منبع: احسان نراقی، از کاخ شاه تا زندان اوین، ترجمه سعید آذری، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، 1372، صص 124- 125