تنها زنی که اجازه همراهی شاه به هنگام غذاخوردن را داشت

گاه شاه میل میکرد که شام را در میان همسرانش بخورد. سفره را به آداب مخصوص در طرفي که بانوان قرار داشتند میگستردند و در بخاری اطاق آینه کوچکی که متصل به تالار برلیان بود یکی از خدمتکاران شاه که «سلطان کبابی» نامیده میشد و براستی در این فن استاد بود به کباب کردن چند جوجه می پرداخت. مجدالدوله که سمت خوانسالاری داشت در پیش و چند فراش بدنبال وی شام شاه را می آوردند. ظرفهای غذا لای پارچه های سپید پیچیده و ممهور به مهر خوانسالار بود ومی بایستی در حضور مهر از سر آنها بر گیرند. ماست و مربا وشربت وغیره نیز که در آبدارخانه تهیه میشد سربسته به مهر اعتماد حضرت آبدار باشی بود. چالمه ی بلغاری پر از یخ را که دوسه مینای می از بهترین شرابهای قزوین و شیراز و اصفهان در آن بود کنار سفره قرار میدادند و گاه شاه یکی دو پیاله از آنها مینوشید. در سر سفره شام تنها انیس الدوله را کنار خود می نشاند تا برایش گوشت جوجه را از استخوان جدا سازد و گاه به او اجازه خوردن میداد. سایر بانوان گرد سفره می ایستادند گاه نیز فخرالدوله دختر خود را که عقد شده ی مجدالدوله بود برای کشیدن غذا به نشستن رخست میداد.
ناصرالدین شاه اکول نبود ولی دوست داشت از هر خوردنی بچشد. تفاله ی هر چیز حتی سینه جوجه ومیوه را پس از جویدن بسیار بیرون می آورد. چند نوع ماست عالی با گل پر تازه، کرفس، پسته تازه یا چاتلانقوش برایش تهیه میکردند که گاه مرا از آنها نصیبی میرسید بدین معنی که «سلطان کبابی» یا «اقل بیگه خانم» مرا به اطاق آینه كوچك خوانده نصف جوجه از کباب مخصوص ویکی دو قاشق از ماستها به من میدادند که تاکنون لذت آن را فراموش نکرده ام. شاه پس از شام يك فنجان کوچک قهوه در قهوه خوری طلای مینا مینوشید و بعد قلیان میکشید. قلیانش بسیار ظریف و مرصع به سنگهای گرانبها بود.
شاه پس از شام ضمن خوردن میوه ساعتی در مصابحت بانوان میگذراند و سپس به خوابگاه می رفت.

یادداشت هایی از زندگانی خصوصی ناصرالدین شاه. دوستعلی خان معیرالممالک. صص 23-24