علایق مذهبی در خاندان پهلوی و رواج تشیع شاهانه

خاندان سلطنتی پهلوی، وابستگی عمیقی به غرب و فرهنگ غربی داشت. فرهنگ غربی در نقطه مقابل فرهنگ اسلامی بود. با این حال این خاندان سلطنتی تلاش می‌کرد خود را مقید و علاقمند به امور مذهبی نیز نشان دهد. این موضوع چند دلیل داشت:
«نخست، بدان دلیل که به طور سنتی خاندان پهلوی به نوعی مذهب گرایی سنتی، گرچه من‌های تدین واقعی، خو گرفته بودند و حتی شاه برای خود کراماتی هم قائل بود. ثانیاً، سیاست مکر و فریب از ارکان سیاست‌های فرهنگی - مذهبی این رژیم به حساب می‌‌آمد و بنابراین باید به گونه‌ای رفتار می‌‌کرد تا تودة مردم که ایمان به اسلام و تشیع داشتند، به این دولت جذب شوند. ثالثاً، دین عامل مهمی در برابر تبلیغات کمونیستی به حساب می‌‌آمد و این فوائد زیادی برای رژیم پهلوی که ماهیت آن وابسته به نظام سرمایه داری بود، داشت. کلنگ مسجد دانشگاه تهران در سال 1344 توسط شاه به زمین زده شد و این می‌‌توانست با ملاحظة همین جوانب باشد. درست به همین دلیل بود که پس از واقعة 28 مرداد که خطر توده ای بزرگ نشان داده شده بود، رژیم دستور اجرای اجباری اقامة نماز را در دبستان‌ها و مدارس دولتی داد. رابعاً، سیاست سنت گرایی که پیش از این وجود و حضورش را در بخشی از ارکان نظام پهلوی ملاحظه کردیم، به نوعی مبلغ و مروج نوعی خاص از مذهب و بیشتر در شکل شاهنشاهی آن بود.»

منبع: سقوط: مجموعه مقالات نخستین همایش بررسی علل فروپاشی سلطنت پهلوی، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سیاسی‌‌، 1384، ص 248