ولی بزرگترین مسابقات اسب دوانی در ترکمن صحرا برگزار میگردید. این مسابقات نیز در حضور شاه انجام میپذیرفت و به او این فرصت مطلوب را میداد که قسمت آخر مسافت را با راه آهن که ساختمان آن تمام و آماده بود، طی کند.
در دوره قاجاریان، مسابقات مختلفی در سطح کشوری و گاه محلی انجام میشد و شاه نیز در برخی از آنها حضور مستقیم داشت. مسابقات اسبدوانی از جمله این مسابقات است که با اسبهای خاصی که تحت شرایط ویژهای پرورش یافته بودند انجام میشد:
«بزرگترین مسابقات اسب دوانی در ترکمن صحرا برگذار میگردید. این مسابقات نیز در حضور شاه انجام میپذیرفت و به او این فرصت مطلوب را میداد که قسمت آخر مسافت را با راه آهن که ساختمان آن تمام و آماده بود، طی کند. از اعضای هیات سیاسی نیز برای حضور در این مسابقات دعوت به عمل میآمد و آنان را نیز به قطار سوار میکردند. سفر با راهآهن سخت مورد علاقه شاه و باعث شادی خاطرش بود. وزیر دربار نیز روزی باهستگی به همسر من گفت: Sa Majeste Aime les Chemins de fer sans Discriminationl'. (اعلیحضرت راهآهن را از هر نوع که باشد دوست دارند.)
تفاوت این مسابقهها با مسابقههای اروپائی در این بود که از اسبها برای اینکه چاق و رزین نشوند از کرهگی سواری میگرفتند و دیگر اینکه اسبدوانی در مسافتی طولانی در حدود ده کیلومتر انجام میگرفت. تنها اسبهای ترکمن را در این مسابقات میدواندند و این اسبها دیگر فرصت خوبی پیدا میکردند که تاب و توان خود را به منصه ظهور برسانند. اعليحضرت راهآهن را از هر نوع که باشد دوست دارند.»