برای شاه مهم‌ترین اصل، محبوبیت و قبضه کردن قدرت کامل بود. او به دلایل روانی تمایل داشت در مرکز و محور تمام رویدادها قرار داشته باشد و تمام اتفاقات مثبت و سازنده به نام او ثبت شود. با توجه به این ذهنیت، هر کسی که به شهرت و محبوبیتی دست می‌یافت مورد سوظن شاه قرار می‌گرفت
