برای شاه مهم‌ترین اصل، محبوبیت و قبضه کردن قدرت کامل بود. او به دلایل روانی تمایل داشت در مرکز و محور تمام رویدادها قرار داشته باشد و تمام اتفاقات مثبت و سازنده به نام او ثبت شود. با توجه به این ذهنیت، هر کسی که به شهرت و محبوبیتی دست می‌یافت مورد سوظن شاه قرار می‌گرفت
«حسنعلی منصور» نخست‌وزیر پهلوی اول بهمن‌ماه سال ۴۳ در حال ورود به مجلس شورای ملی هدف گلوله «محمد بخارایی» از اعضای گروه فدائیان اسلام قرار گرفت و از پا درآمد.
