در زمان تدوین قانون اساسی، افراد و گروه‌های مختلفی بر سر تهیه مواد و تصویب آن به مخالفت برخاستند. با این حال مهم‌ترین اختلاف و مخالفت از سوی شیخ فضل‌الله نوری بود که به دلایل مختلف، قانون اساسی مشروطه را در تضاد با موازین دینی می‌دانست

شاه نمی توانست این مطلب را درک کند که اگر می خواهد ایران را به سطح کشورهای پیشرفته جهان برساند. باید در درجه اول حکومت قانون را محترم شمارد و به مردم اجازه مشارکت در امور عمومی را بدهد.

با توجه به پذیرش احکام و مقررات نورانی دین مقدس اسلام توسط اکثریت ملت ایران، مفهوم حکمرانی و نحوه‌ی اِعمال حاکمیت در نظام جمهوری اسلامی ایران متناسب با آموزه‌های دینی و فرهنگی جامعه است. قانون اساسی ایران در اصول متعددی حق حاکمیت را به عنوان یک حق الهی معرفی و آن را متعلق به ملت دانسته است به نحوی که اداره تمامی امور کشور باید از طریق انتخابات برگزار ...

با طرح تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، شخصیت‌ها، گروه‌ها و جناح‌های سیاسی مختلف شروع به تهیه طرحی برای تدوین قانون اساسی آینده ایران اسلامی کردند؛ در میان همه این طرح‌ها، پیش‌نویس قانون اساسی شهید صدر بسیار حائز اهمیت است.

قسم نامه محمدعلی شاه قاجار مبنی بر اجرای قانون اساسی و مجازارت افراد متخلف و ناقض مشروطیت

طبق قانون اساسی مشروطیت و متمم آن شاه نقشی تشریفاتی در اداره امور کشور داشت و بالأخص در برابر تصمیمات و مصوبات مجلس شورای ملی از هیچ گونه حق اعمال نظر تعیین‌کننده برخوردار نبود. در همان حال، نخست‌وزیران و دولتهای برآمده از رأی نمایندگان مجلس شورای ملی هم صرفاً در مقابل مجلس...

یکی از انتقادات امام خمینی (رحمت الله علیه) به قانون اساسی مشروطه اقتباسی بودن صرف آن از قانون‌های اساسی کشورهای اروپایی و لحاظ نکردن احکام اسلام در قانون اساسی بوده است.

یکی از انتقادات امام خمینی (رحمت الله علیه) به قانون اساسی مشروطه اقتباسی بودن صرف آن از قانون‌های اساسی کشورهای اروپایی و لحاظ نکردن احکام اسلام در قانون اساسی بوده است.

عکس زیر، از جمله تصاویر ماندگار در تاریخ انقلاب است که ماجرایی تأمل‌برانگیز دارد.

تجربه‌ی مرگ امیر بعدها در باور نوخواهان تأثیر شگرفی گذاشت. یعنی به آن‌ها آموخت بدون تغییر اساسی در شیوه‌ی حکومت‌داری و مشخصاً بدون قانون مدونی که از قدرت شاه کاسته و به نقش مردم و فرهیختگان بیفزاید و بدون عدالت‌خانه و پارلمان و قانون اساسی و آزادی نمی‌توان «نوسازی» حقیقی را در جامعه‌ی ایران پایه‌ریزی کرد.

یکی از مواردی که در تاریخ معاصر ایران اهمیت زیادی دارد انقلاب مشروطه و پیروزی آن و در پی آن تشکیل مجلس و ایجاد قانون اساسی است؛ انقلابی که اختیارات شاه را محدود می کند و جنبه ی الهی سلطنت را به زیر سؤال می برد.

در جریان حوادث روزگار مشروطه‌خواهی انجمنهای ایالتی سرسختانه به دنبال امضای قانون اساسی و متمم آن بودند و این اقدام را آخرین قدم برای اجرای قانون می‌دانستند.

نخستین قانون اساسی ایران ۸ دی ۱۲۸۵ خورشیدی به امضای مظفرالدین‌ شاه رسید.

روزنامه کیهان در تیتر اول خود در روز دوشنبه 12 آذرماه 1358 از واقعه مهمی خبر داده است.