تبعید بار منفی دارد و برای هر شخصی سخت و سنگین است؛ اما امام و فرزندش بعد از تبعید به عراق به دلیل متانعت طبع خود با مشکلات کمی همراه بودند. آنها با روحیه سازگارانه خود توانستند بسیاری از مشکلات را برطرف کنند. استقبال مردم عراق از امام و فرزندش نیز در هموار شدن مشکلات بیتاثیر نبود.
سقاخانه که تبلور عینی بخشی از فرهنگ و اعتقاد دینی مردم مابوده و از طـرفی پیـوندی ناگسستنی با آب و حرمت آن دارد،سقاخانه علاوه بـر نشان دادن اهمیت آب در فرهنگ ایـرانی،پیـوند عمیقی با حادثهی کربلا پیـدا کـرده است.
پس از قتل ناصرالدین شاه درباره اینکه در چه محلی جنازه وی را دفن نمایند اختلافاتی میان برخی از رجال در می گیرد و هر کس از ظن خود مکانی را برای دفن شاه مقتول پیشنهاد می دهد. توصیف عین السلطنه از این اختلاف نظرها بسیار خواندنی است . . .
در تاریخ نقل می کنند که زمانی که ناصرالدین شاه به کربلا مشرف شد قبل از ورود به حرم مطهر اباعبدالله به اطرافیان می گوید تا برای او روضه خوانی خوب و کار بلد پیدا کنند تا شاه در سوگ اباعبدالله به سوگواری بپردازد. با اینحال و به رغم اینکه مداحان و روضه خوانهای زیادی می آیند و برای شاه روضه خوانی می کنند هیچکدام موفق به منقلب ساختن وی نمی شوند. اطرافیان ...
در حقیقت برقراری عزای حسینی یک جهاد مقدس و احیای خط ائمه (ع) و تبیین مظلومیت آنان و اعتراض به ظالمان و حمایت از مظلومان، و انتقال فرهنگ شهادت به نسلهای آینده است.
در حال نزدیک شدن به اربعین حسینی هستیم و در این ایام هرکس به طریقی خودش را به کربلا می رساند و این شور و اشتیاق فقط مختص امسال و سال های گذشته نبوده ، چرا که تصویر زیر پیاده روی اربعین حسینی در 100 سال گذشته را نشان می دهد .
وارد شده است که وقتی پیشانی حضرت به خاک افتاد حضرت این فراز انتهایی را شروع کرد و فرمود: «اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ» و این خیلی مهم است و به این علت این فراز سجده دار شده است.
وقتی خبر هولناک حمله وهابیان به کربلا به دربار ایران رسید، فتحعلی شاه به عنوان حاکم شیعه مذهب که علایق مذهبی هم از خود نشان می داد، اسماعیل بیگ بیات را به نزد سلیمان پاشا والی بغداد فرستاد و از وی تنبیه وهابیان را خواستار شد.
در پایان عهد ایلخانان تا عهد تیموریان و تا چندی بعد از آن، نوعی ملوک الطوایفی در ایران ادامه یافت که دوام آن تقریبا سراسر ایران زمین را غرق در جنگهای محلی، هرج و مرج های اداری و اغتشاش ها و ناامنی کرد و موجب غلبه جهل، فساد، فقر و بدبختی در تمامی عرصه ها شد و در این بین سلسله آل جلایر در حال رشد و قدرت گیری بود.
شاه اسماعیل در کتب تاریخی خوانده بود که در واقعه کربلا که سر حرّ مورد اصابت قرار گرفت و حضرت سید الشهدا علیه السلام دستمال خود را بر سر حرّ بستند و حرّ با همان دستمال دفن شده است، برای باز کردن و برداشتن دستمال تصمیم گرفت.
گروههای تکفیری همواره قیام عاشورا را زیر سوال بردهاند در صورتی که بخش قابل توجهی از منابع اهل سنت از حضور معنوی رسول خدا(ص) در صحرای کربلا خبر میدهند.
این ابیات زبان حالی است درباره فرستادن سر مطهر حضرت سیدالشهداء امام حسین(ع) در نیمه شبی به خرابه شام (محل اسکان اسیران کربلا)، که با تضمین غزل معروفی از حافظ شیرازی همراه است.
آنچه از منابع تاریخی استفاده میشود این است که مؤذّن رسمی امام حسین(ع) در کربلا حجاج بن مسروق جُعفی بود که پس از رسیدن به کربلا هنگام نماز ظهر اذان گفت. همچنین نام حجاج بن مسروق در زیارت نامه امام حسین(ع) در نیمه شعبان نیز ذکر شده است.
تاسوعا آخرین روزی است که حسین بن علی(ع) سومین امام شیعیان و یارانش شبانگاه آن را درک کردهاند و این روز به شب عاشورا پیوند خورده است. این روز در نزد شیعیان از اهمیت بالایی برخوردار است. این روز را منتسب به «عباسبنعلی(ع)» نیز میدانند و بسان روز عاشورا آن را گرامی میدارند و در آن به سوگواری میپردازند.
تصویر زیر، آرایش یاران امام حسین(ع) و سپاه یزید در سال 61 هجری قمری را به خوبی نشان میدهد. نحوه آرایش هر دو گروه و تفاوت آنها از نظر تعداد نفرات مشخص است.
بنا به گواهی متون و روایات تاریخی، از صبح عاشورا تا لحظاتی قبل از آغاز جنگ میان سپاه امام حسین (علیه السلام) و ابن سعد، رویدادهایی منحصر به فردی رخ داده است و گاه حضرت با بیان نکاتی به بیان حقایقی درباره خویش و خاندان پاک رسول الله پرداخته اند.