مردم جنوب کشور از جمله مردم کرمان به مهماننوازی و خونگرمی معروف هستند. البته این ویژگیها تنها مختص مردم کنونی کرمان نیست؛ بلکه کرمان به استناد منابعی چون سفرنامه تاورنیه از دیرباز میزبان مردمانی خونگرم و مهماننواز بوده است
عبدالله مستوفی در کتاب شرح زندگانی من که یکی از منابع مهم در مطالعه دوران قاجاریه محسوب میشود، دلیل به قتل رسدن او را اینگونه شرح میدهد:« در ایام محاصره شوشا، مقداری خربزه برای شاه آورده بودند . . .
در اقتصاد روستایی ایران گاهی ابزارهای کشاورزی از خود کار کشاورز نیز مهمتر بود. البته این نگاه به کشاورزی حتی در سرزمین های دیگر نیز رایج است. بدین ترتیب کسانی که ابزار کار را فراهم می کردند گاهی بیشتر از کشاورز ...
دکانداران که تقریبا همه سالخورده اند، با ریش های سفید در دخمه های سیاه و تاریک خود چمباتمه زده، ترازوی کوچکی براس وزن کردن کالاهای خود در دست گرفته؛ چندان در عالم خیال به سیر مشغولند که حتی وجود مشتریان هم آنان ...
زنانی که به گردش و چیدن گل سرخ مشغولند، به طبقات مختلف جامعه تعلق دارند. ولی همه محجوب و پوشیده اند و تنها در صورتی می توانیم به اختلاف طبقاتی شان پی ببریم که دستها، کفش ها و جوراب هایشان را ببینیم.
ترکیب خوش نشین در ادبیات رسمی ایران وارد شده و به آن دسته از ساکنان روستاها اطلاق می شود که نه زمین دار هستند و نه زمینی در اجاره دارند و نه با سهم بری از محصولی که می کارند معاش خود را تامین می کنند...
روستائیان معمولا تا اواسط زمستان اذوقه خود را به پایان می رساندند و پس از آن چون چیزی برای خوردن نداشتند، ناچار می شدند وام بگیرند که بتوانند تا فصل درو دوام بیاورند.
پدیده تلگراف که از جمله اختراعات مهم بشر است که کمتر بدان پرداخته می شود، همچنان که به دشمنان اسلام و ایران سود فراوانی رساند در خدمت جهان تشیع نیز بود.
در کنار سقائی و آب فروشی بوسیله مشک، جماعتی هم بودندکه بوسیله کوزه و یا سبو و یا لاوک و انواع دیگری از وسایل شکستنی سفالین که مقدار معتنابهی در آن آب جای میگرفت به درخانه ها می رفتند و آب به اهل خانه می فروختند....
جنس این گروه ها با رفتار و فرهنگ جامعه مدرن بسیار فاصله دارد و حتی نمی تواند خود را با آن هماهنگ کند؛ به همین دلیل تغییر چهره می دهد و یا به حاشیه می رود.