مشخصه لوطی های قدیم

کافه تاریخ- سبک زندگی

حرکت جامعه ایران به سوی آینده باعث می شود تا به تدریج برخی از گروه های اجتماعی به حاشیه بروند و یا حتی حذف شوند. جنس این گروه ها با رفتار و فرهنگ جامعه مدرن بسیار فاصله دارد و حتی نمی تواند خود را با آن هماهنگ کند؛ به همین دلیل تغییر چهره می دهد و یا به حاشیه می رود. از جمله این گروه ها، لوطی ها هستند. لوطی ها مورد استفاده سیاسی نیز قرار می گرفتند و حتی تا اواسط دوره پهلوی دوم نیز حضور و بروز داشتند:

«هفت علامت و یا لوازم مخصوص، از وسایل و علائم مشخصه لوطی ها محسوب می شد. یک زنجیر یزدی که به سوراخ های جلیقه و یا ارخالق می آویختند. یک جام برنجی که بر شال کمر می بستند، یک دستمال بزرگ ابریشمی کاشانی، یک چاقوی اصفهانی و گاهی یک قمه کوچک که بر زیر شال قرار می دادند، چپق چوب عناب یا آلبالو، شال و گیوه تخت نازک که چهر تای اولی حتمی و سه تای آخری درجه دوم بود. اما لوطی ها شغل ها و کسب و کارهائی داشتند که مهمترینشان اینها بود: طبق کشی – توت فروشی- چغاله فروشی – فالوده ریزی – دوغ فروشی – میوه فروشی – آجیل فروشی. لوطی ها در هر کوچه و گذر محلات طهران فراوان بودند. این جماعت روزها پی کسب و کار می رفتند و شب ها در قهوه خانه های سر گذر جمع می شدند.»1

1-ناصر نجمی، تهران در گذر زمان، تهران، انتشارات گوتنبرگ، 1377، ص 131 – 132