16 اوت (یکشنبه 25 مرداد 1332)، ساعت 4 صبح. شاه از خوابی که داشت به سراغم می آمد، بیدارم می کند و در حالیکه شانه هایم را تکان می دهد، می گوید: ثریا نصیری را هواخواهان مصدق توقیف کرده اند، باید هر چه زودتر از اینجا بگریزیم . . .
در تاریخ معاصر ایران، دربار ناصرالدین شاه قاجار به دلیل داشتن خدم و حشم، نوکران و کنیزان متعدد مشهور است. با این تفاسیر فرزندانی در دربار پهلوی از نوکران و چاکران درباری متولد می شدند که به غلام بچه مشهور بودند و از همان دوران کودکی آماده نوکری شاه قاجار می شدند.
در حافظه تاریخی ایرانیان، دولت دکتر مصدق به خصوص در ابتدای فعالیتش به دلیل اتخاذ سیاستهای ضد استعماری و به ویژه ملی کردن صنعت نفت، مورد تشویق و حمایت گروه ها و طبقات مختلف اجتماعی بود.
درعهد ناصرالدین شاه قاجار مسخره معروفی در دبار بود به نام کریم شیره ای؛ که هم برقرار کننده و ابداع کننده نمایشهای دربار بود و هم نایب نقارخانه دولتی و رئیس دسته های مطرب. لقب شیره ای پشتبند نام او، شیرینی نمایشها و مسخره گیهای او را بیاد می آورد.
کتیبه سر در خانه ها علاوه بر داشتن کارکردهای اجتماعی – فرهنگی، محسوب شدن شناسنامه تاریخی – هنری و نشان دادن هویت اجتماعی – اقتصادی ساکنان خانه از قدرت و نیروی مانایی نیز برخوردار است.
مومیایی سازان در قدیم دریافته بودند که اندام های درونی بدن زودتر فاسد می شود به همین دلیل قبل از شروع به مومیایی کردن ، احجام شکم یعنی شش، کبد، روده ، معده و قلب را خارج می کردند.
فکر تأسیس خط آهن برای اولین بار در دوره ناصرالدین شاه به وجود آمد. وی در جریان مسافرت های خود به اروپا تحت تأثیر ظواهر راه آهن و مزایای آن قرار گرفته و بعد از بازگشت به کشور، درصدد دادن امتیازاتی به انگلیس جهت تأسیس خط آهن در ایران برآمد که شاید مهمترین آن امتیاز رویتر باشد. طی این قرارداد، امتیاز ساختن هرگونه راه آهن از دریای مازندران تا خلیج فارس ...
اردیبهشت 1357 با تمام حوادث و تب و تابش در قم گذشت و اول خرداد رسید. از ساواک قم به پدرم زنگ زدند که به ساواک تشریف بیاوردید. پدرم وقتی گفت مرا به ساواک احضار کرده اند همه ی خانواده و آشنایان ناراحت و مضطرب شدند و حتی بعضی ها گریه کردند...
در آن سالها در گنجایش فکری من نبود که به کنه قضیه ی ارنست پرون پی ببرم و فکر کنم که چرا او به چنین کاری، که به هیچ وجه با شخصیت و سطح معلوماتش منطبق نیست، اشتغال دارد؟
دلایل بسیاری وجود دارد که "حکایت پیر و جوان" را یک رمان بدانیم، نه قصه ای که به شیوه سنتی ایرانی نگاشته شده است. اگرچه نمی توان آن را حتی با رمان های عصر خود نیز مقایسه کرد.
«اطلاعات وسیع و تسلط او بر نطق و بیان موجب شد که خیلی زود جای خود را در مجلس باز کند و مورد توجه قرار بگیرد و به همین دلیل در وزارت معارف به عضویت شورای عالی برگزیده شد.»