کتیبه سر در خانه ها علاوه بر داشتن کارکردهای اجتماعی – فرهنگی، محسوب شدن شناسنامه تاریخی – هنری و نشان دادن هویت اجتماعی – اقتصادی ساکنان خانه از قدرت و نیروی مانایی نیز برخوردار است.
سردر به مکانی در بالای در ورودی خانه از محل تلاقی چهارچوب در، تا ارتفاعی در حدود 2/1 (در برخی موارد تا لبه قرنیز بنا ) اطلاق می شود. اغلب تزیینات این محل در دو گروه عمده سر در کتیبه و سر در نقش ونما قرار می گیرد. کتیبه سر در خانه ها علاوه بر داشتن کارکردهای اجتماعی – فرهنگی، محسوب شدن شناسنامه تاریخی – هنری و نشان دادن هویت اجتماعی – اقتصادی ساکنان خانه از قدرت و نیروی مانایی نیز برخوردار است. بنابر اعتقادات و باورهای عامه، نوشته های کتیبه، اهالی خانه را در برابر هرگونه شر، حوادث ناگوار، بیماری و چشم زخم و بدخواهی محفوظ می دارد. عبور از زیر این آیات و اسماء گوهربار که نمادی از کلام خدا و بیانات پیامبر و ائمه هستند؛ همانند رد شدن از زیر قرآن به هنگام سفر یا شروع هر امر مهمی آن را در پناه خود محفوظ نگه میدارد و به برکت خانه می افزاید.
حکایت افزایش برکت خانه از این باور نشات گرفته که سلامت نان آور خانه با عبور از زیر این آیات و اوراد تامین می شود و با یاد خدا برای کسب رزق و روزی و آودرن نان حلال، موجب افزایش روزی میشود. همچنین نگاه وارد شوندگان به خانه نیز بر این آیات و اسماء می افتد و نام خدا را بر زبان می آورند، که باعث می شود هرگونه جن و شیطان از آن خانه گریزان شود. ضمن اینکه وارد شدن به خانه همراه با ذکر نام خدا خیر وبرکت به همراه دارد.
از طرف دیگر از آنجاییکه هنر در اختیار اغنیاء و خاصان جامه بوده است. بی شک این امر در مورد نصب کتبیه بر سردر خانه، امراء، صاحب منصبان، اغنیاء، اطباء و علماء نیز صدق می کند. اقشار کم بضات و کم توان بضاعت مالی برای صرف چنین هزینه هایی را نداشتند؛ لذا ورودی خانه ها به نوی بیانگر طبقه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ساکنان خانه بوده است. به قول معروف آنهایی که دستشان به دهانشان می رسید توان بهره گرفتن از کتیبه و هنر هنرمندان را داشتند.