پیام تسلیت حضرت امام (ره) به مناسبت شهادت آیت الله اشرفی اصفهانی

شهید بزگوار حضرت آیت الله حاج آقا عطاء الله اشرفی اصفهانی در سال 1323 هجری قمری در یک خانواده روحانی در خمینی شهر متولد شد. وی فرزند مرحوم حجت الاسلام و المسلمین میرزا اسدالله فرزند مرحوم حجت الاسلام میرزا محمد جعفر بود و جد اعلای ایشان از علمای بزرگ جبل عامل بود.
وی تنها فرزند ذکوری بود که از پدرشان بیادگار مانده بود و پس از دوران کودکی جهت تحصیل علوم دینی به شهر اصفهان رهسپار شد. از جمله خدمات ایشان تاسیس حوزه علمیه امام خمینی در کرمانشاه و نیز حوزه علمیه ای جهت بهره مندی خواهران بود که پس از شهادت ایشان به نام حوزه علمیه شهید محراب نامگذاری شد.
پس از آغاز جنگ تحمیلی، ایشا ن علی رغم کهولت سن مسافت های طولانی و راه های صعب العبور را به عشق دیدار دلاور مردان جبهه توحید، با وسایل نقلیه نظامی در شرایط دشوار می پیمود. بارها در جبهه های ایلام، قصر شیرین و پادگان ابوذر، گیلان غرب، نوسود، بستان، آبادان، خرمشهر، سومار حضور یافت و با سخنرانی های دلنشین، به سپاهان اسلام روحیه بخشید. حضرت امام خمینی(س) که علاقه وافری به ایشان داشتند به دفعات از اقدامات مختلف ایشان و به ویژه سفرهای ایشان به جبهه های جنگ تجلیل نمود.

با گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، آیت الله اشرفی اصفهانی در ظهر 23 مهر 1361، در سنگر نماز جمعه مسجد جامع کرمانشاه و در محراب نماز به دست منافقیت کوردل به شهادت رسید. حضرت امام خمینی(س) طی پیامی ضمن پرداختن به ویژگیهای ممتاز این شهید سعید و طلب رحمت برای وی و طلب سلامت و سعادت و صبر برای ملت چنین فرمودند:

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏
إنا للَّه و إنا إلیه راجعون‏
چه سعادتمندند آنان که عمرى را در خدمت به اسلام و مسلمین بگذرانند، و در آخر عمر فانى به فیض عظیمى که دلباختگان به لقاء الله آرزو می‌‏کنند نایل آیند. چه سعادتمند و بلند اخترند آنان که در طول زندگانى خود کمر همت به تهذیب نفس و جهاد اکبر بسته، و پایان زندگانى خویش را در راه هدف الهى با سرافرازى به خیل شهداى در راه حق پیوستند.
چه سعادتمند و پیروزند آنان که در نشیب و فرازها و پست و بلندیهاى حیات خویش به دام‌هاى شیطانى و وسوسه‏‌هاى نفسانى نیفتاده، و آخرین حجاب بین محبوب و خود را با محاسن غرق به خون خرق نموده و به قرارگاه مجاهدین فى سبیل الله راه یافتند.
چه سعادتمند و خوشبخت‌‏اند آنان که به دنیا و زخارف آن پشت پا زده و عمرى را به زهد و تقوا گذرانده و آخرین درجات سعادت را در محراب عبادت و در اقامه جمعه به دست یکى از منافقین و منحرفین شقى، فائز و به والاترین شهید محراب که به دست خیانتکار اشقى الاشقیا به ملأ اعلا شتافت، ملحق شدند.
و شهید عزیز محراب این جمعه ما از آن شخصیتهایى بود که این جانب یکى از ارادتمندان این شخص والا مقام بوده و هستم. این وجود پر برکت متعهد را قریب شصت سال است می‌‏شناختم. مرحوم شهید بزرگوار حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا عطاء الله اشرفى را در این مدت طولانى به صفاى نفس و آرامش روح و اطمینان قلب و خالى از هواهاى نفسانى و تارک هوى‏ و مطیع امر مولا و جامع علم مفید و عمل صالح می‌‏شناسم، و در عین حال مجاهد و متعهد و قوى النفس بود.
او در جبهه دفاع از حق از جمله اشخاصى بود که مایه دلگرمى جوانان مجاهد بود و از مصادیق بارز رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْه بود. و رفتن او ثلمه بر اسلام وارد کرد و جامعه روحانیت را سوگوار نمود. خداوند او را در زمره شهداى کربلا قرار دهد و لعنت و نفرین خود را بر قاتلان چنین مردانى نثار فرماید.
ننگ ابدى بر آنان که یک چنین شخص صالحى را که آزارش به مورى نرسیده بود از ملت ما گرفتند و خود را در پیشگاه خداوند متعال و در نزد ملت فداکار، منفورتر و جنایتکارتر از قبل معرفى کردند. این بزرگوار مثل سایر شهداى عزیز ما به جوار رحمت حق پیوست، و ملت مجاهد و قواى مسلح سلحشور ما با عزمى راسخ‌تر به پیشبرد انقلاب ادامه می‌‏دهند.
و آنان که به ادعاى واهى خود کوس طرفدارى از خلق را می‌‏زنند و با خلق خدا آن می‌‏کنند که همه می‌‏دانند، در این جنایت عظیم چه توجیهى دارند؟ و با به شهادت رساندن عالمى خدمتگزار و پیرمرد بزرگوار هشتاد ساله چه قدرتى کسب می‌‏کنند و چه طرفى می‌‏بندند؟
و آنان که در سوگ این جنایتکاران اشک تمساح می‌‏ریزند و از جریان حکم خدا درباره آنان شکایت دارند، چه انگیزه‌‏اى دارند؟ آیا انتقام از جمهورى اسلامى به شهادت رساندن یک عالم پارساست، و به آتش کشیدن یک عده کودک و زن و مرد و توده‏‌هاى رنجکش است؟! آیا راه به حکومت رسیدن و قدرت را به دست آوردن، این نحوه جنایات است؟!
بارالها، ملت مجاهد ما در این برهه زمان با چه حوادثى و با چه چهره‌‏هایى مواجه‏ است.
عصرى که حکومت‌هاى مسلمین آن چنانند، و رسانه‌‏هاى گروهى آن چنان، و ابرقدرت‌ها این چنین.
عصرى که باطل را به صورت حق به خورد مردم می‌‏دهند و جنایات را به صورت صلح طلبى.
عصرى که دشمنان اسلام و مسلمین با ملتهاى مستضعف، آن می‌‏کنند که چنگیز نکرد، و اکثر حکومتهاى مسلمانان در جنایاتى که بر ملتهاى خود می‌‏رود از جانیان طرفدارى می‌‏کنند.
عصرى که در خانه امن خدا از دشمنان اسلام و جنایتکاران به مسلمین نمی‌‏شود شکایت کرد.
عصرى که فریاد مرگ بر اسرائیل و امریکا بر خلاف اسلام تلقى می‌‏شود.
و عصرى که براى استقرار حکومت اسلامى و پیاده کردن احکام اسلام در یک کشور، مدعیان اسلام به ستیز نظامى و تبلیغاتى با آن برمی‌‏خیزند و با اسلام عزیز به اسم اسلام می‌‏جنگند.
بارالها، ملت مجاهد ایران در این عصر جاهلیت و تاریک مظلومند، و بجز اتکال به درگاه تو و اعتماد به عنایات تو پناهى ندارند، و از پیشگاه مبارک تو استمداد می‌کنند. و در راه حق به راه خود ادامه می‌‏دهند، و از این وحشیگرى هراسى به خود راه نمی‌‏دهند. و عزتى که براى تو و رسول تو و مؤمنین است، براى زندگى عاریت چند روزه از دست نمی‌‏دهند.
بارالها، از تو رحمت براى شهداى عزیز و بویژه شهید محراب این هفته، و سلامت و سعادت و صبر براى ملت بویژه بازماندگان شهدا و اهالى محترم باختران، و شفاى عاجل براى آسیب دیدگان و انتقام از دشمنان اسلام را خواستارم. درود به روان پاک عزیزان شهید. درود بر بازماندگان شهدا. سلام بر آسیب دیدگان و صلوات و سلام خداوند و مقربان درگاهش بر حضرت بقیة اللَّه- ارواحنا لمقدمه الفداء- و السلام على عباد اللَّه الصالحین.
روح اللَّه الموسوی الخمینى‏