سران بسیاری از کشورها در این جشن ها شرکت نمی کردند و تنها به اعزام هیات هایی از سوی کشور خود پرداختند. به عبارت دیگر این هیات ها به نوعی نمایندگان درجه دو این کشورها بودند.
۰
در ایران عصر پهلوی مبالغ زیادی از بودجه عمومی کشور صرف مصارف تشریفاتی می شد. مصارفی که هیچ آوردی برای بخش عمده جمعیت کشور نداشت و تنها فرصتی بود برای خاندان پهلوی که خود را در جامعه بین المللی رسانه ای کند. بگذریم از اینکه برخی از رسانه های خارجی از این جشن ها به شدت انتقاد می کردند. در زیر روایت یکی از جشن ها را از زبان عیسی صدیق خواهید خواند:
«سازمان ملل متحد به کشورهای عضو توصیه کرد که در بزرگداشت بیست و پنجمین سده بنیان گذاری ایران به دست کورش کبیر از راه فعالیت های فرهنگی شرکت کنند. سازمان تربیتی و علمی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) نیز به کشورهای عضو توصیه کرد که به طور انفرادی یا دسته جمعی در این تجلیل اقدام کنند. در نتیجه در 45 کشور... کمیته جشن شاهنشاهی اغلب به ریاست شخص اول هر مملکت تشکیل شد...»
«دعوت شدگان به جشن عبارت بودند از سران کشورهای جهان و حدود پانصد تن از دانشمندان و ایران شناسان و نمایندگان مذاهب عالم و مدیران روزنامه های مهم دنیا و خبرگاران و عکاسان رادیو و تلویزیون ممالک بزرگ و دبیران کمیته های جشن در خارجه. تعداد مدعوین داخلی 1500 نفر بود مرکب از دانشمندان و نمایندگان مردم و سپاهیان(پسر و دختر) انقلاب و یگانهای ارتش.»1
جالب آنکه سران بسیاری از کشورها در این جشن ها شرکت نمی کردند و تنها به اعزام هیات هایی از سوی کشور خود پرداختند. به عبارت دیگر این هیات ها به نوعی نمایندگان درجه دو این کشورها بودند.
1-عیسی صدیق، یادگار عمر، جلد چهارم، بی جا، بی نا، 2536، صص 28-29.
cafetarikh.com/news/23045
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.