پوشش و حجاب زنان ایرانی در عهد باستان غیر از نشانه های بصری باقیمانده از آن دوران نشانه های مکتوبی نیز دارد. اشعار شعرای برجسته ای چون حکیم طوس فروسی بزرگ را باید یکی از جندین نشانه های موجود به شمار آورد.
برای مثال می توان از لابه لای اشعا فردوسی به بخشی از اشعار ایشان مربوط به دوران پادشاهى جمشید و فریدون اشاره نمود. در این اشعار که در ادامه بخشهایی از آن آمده است زنان ایران با صفتهایی چون «پوشیده رویی» و«پوشیده مویی» بودهاند توصیف شده اند چنان که در گرفتار شدن دو خواهر جمشید به دست ضحاک فردوسی می گوید: