از میان روحانیون، عده معدود و معینی جواز لباس داشتند و بقیه اگر با عبا و عمامه به خیابان میرفتند عمامه را از سرشان بر میداشتند و به گردنشان میانداختند و توهین میکردند.
هنگام عبور از دهات سر راه تبریز، زنانی را که در کوچهها میدیدیم چادر به سر داشتند زیرا مردم این منطقه بسیار متعصباند. همسر استاندار تعریف میکرد، با اینکه ایرانی است، وقتی با لباس غربی در خیابان ظاهر میشود مورد اعتراض مردم قرار میگیرد...
از جمله اقداماتی که توسط رژیم برای جلب نظر مذهبیون صورت گرفت، ارسال تعداد زیادی عکس بزرگ شاه در لباس سفید احرام (پوشش زائران مکه) به وزارتخانه ها و سازمانهای دولتی بود، که نمونه ی این عکسها در میدانهای بزرگ شهر نیز آویخته شد.
کشف حجاب در ایران پدیدهای ناشی از آشنایی با غرب و تجددخواهی افرادی است که افکار و زندگی غربی را تجربه کرده بودند. در حالی که نخستین نشانههای کشف حجاب را میتوان در دربار ناصرالدین شاه قاجار و سپس در محافل روشنفکری مشاهده نمود، رسمیت یافتن آن به دوره دیکتاتوری رضا شاه پهلوی باز میگردد.
حجاب ایرانیان برای سیاحان خارجی همیشه مسئله بوده است. تا جایی که پیر لوتی که در عصر مظفرالدین شاه به ایران آمد در حسرت دیدن یک زن بی چادر بود. تا آنکه خلاصه در همسایگی خود با دیدن رخت های موجود در پشت بام خوشحال شد که امروز زن این خانه باید برای برداشتن این البسه به پشت بام بیاید و سیاح او را خواهد دید . . .
کشف حجاب در ایران پدیدهای ناشی از آشنایی با غرب و تجددخواهی افرادی است که افکار و زندگی غربی را تجربه کرده بودند. در حالی که نخستین نشانههای کشف حجاب را میتوان در دربار ناصرالدین شاه قاجار و سپس در محافل روشنفکری مشاهده نمود، رسمیت یافتن آن به دوره دیکتاتوری رضا شاه پهلوی باز میگردد.
عملکرد وی در وزارت آموزش و پرورش نیز با انتقاد و مخالفتهایی روبرو بود و برخی از نارضایتیها را به همراه داشت که در وهله اول ناشی از برخی از اقدامات ضد دینی و ضدسنتی پارسا بود. از جمله این اقدامات می¬توان به حذف درس عربی، مخالفت با حجاب و... اشاره نمود...
ناصرالدین شاه در سفر اروپا که به مسکو مسافرت نموده بود، در تماشاخانه «گاولین» برای اولین بار مراسم رقص باله را مشاهده نمود. رقص و لباس بالت بالرینها؛ که شلوار کش بافته ای چسبان و نازکی بر پا کرده بودند و روی انگشتان پا با نوای موزیک می رقصیدند؛ بشدت علاقه شاه قاجار را برانگیخت.
زنانی که به گردش و چیدن گل سرخ مشغولند، به طبقات مختلف جامعه تعلق دارند. ولی همه محجوب و پوشیده اند و تنها در صورتی می توانیم به اختلاف طبقاتی شان پی ببریم که دستها، کفش ها و جوراب هایشان را ببینیم.
کشف حجاب در ایران پدیدهای ناشی از آشنایی با غرب و تجددخواهی افرادی است که افکار و زندگی غربی را تجربه کرده بودند. در حالی که نخستین نشانههای کشف حجاب را میتوان در دربار ناصرالدین شاه قاجار و سپس در محافل روشنفکری مشاهده نمود، رسمیت یافتن آن به دوره دیکتاتوری رضا شاه پهلوی باز میگردد.
پوشش زنان ایرانی در تاریخ را باید یکی از موضوعات جذابی دانست که همواره مورد بحث و بررسی در محافل گوناگون تخصصی و عمومی بوده است. در رابطه با این موضوع شخصیهای بزرگ زیادی نیز اظهار نظر نموده اند. ویل دورانت مورخ معروف اروپایی و نویسنده کتاب چند جلدی تاریخ تمدن در این رابطه دیدگاه خود را اینگونه بیان داشته است:
بارها شنیده ایم که مسئله حجاب بانوان ایرانی موضوعی است که سابقه آن به قبل از تشرف ایرانیان به دین مبین اسلام باز می گردد. بسیاری این ادعای خود را به نگاره های باقیمانده از دوران باستان مستند می کنند...
از جمله اقداماتی که توسط رژیم برای جلب نظر مذهبیون صورت گرفت، ارسال تعداد زیادی عکس بزرگ شاه در لباس سفید احرام (پوشش زائران مکه) به وزارتخانه ها و سازمانهای دولتی بود، که نمونه ی این عکسها در میدانهای بزرگ شهر نیز آویخته شد.
پوشش و حجاب زنان ایرانی در عهد باستان غیر از نشانه های بصری باقیمانده از آن دوران نشانه های مکتوبی نیز دارد. اشعار شعرای برجسته ای چون حکیم طوس فروسی بزرگ را باید یکی از جندین نشانه های موجود به شمار آورد.
کشف حجاب یکی از نقاط سیاه و تاریک پرونده حکومت رضاشاه پهلوی، در میان اقدامات سیاسی و اقتصادی او میباشد که در سرخوردگی و مخالفت اقشار و گروههای مذهبی نسبت به حکومت، تأثیر زیادی داشت. این پدیده که رضاشاه آن را گامی به سوی مدرنیزاسیون میدانست در یکی از سفرهای او به ترکیه و تحت تأثیر همتای ترکش، آتاتورک اعمال گردید. اجرای اجباری و خشونت آمیز این سیاست ...
پوشش زنان در جهان، به دوران پیش از تاریخ باز میگرددوهمچنین از دیدگاه باستانشناسی پیدایش حجاب به دوران پیش از مذاهب باز میگردد، بنابراین مذهب را نمیتوان عامل پیدایش حجاب دانست. برپایهء متون تاریخی در بیشتر تمدنها و ادیان جهان، در میان زنان حجاب معمول بودهاست.