از آنجاییکه ایران همواره تحت نفوذ و یکهتازیهای دو قدرت استعماری انگلستان و روسیه قرار داشت؛ بهرهمندی از کمکهای دولت ثالث جهت تعدیل و متوازنسازی نفوذ دو قدرت روسیه وانگلستان، به عنوان یک اصل تاکتیکی، جهت برونرفت از بنبست سیاسی حاضر مورد استفاده قرار میگرفت. این اصل برای اولین بار در بین جنگهای ایران و روسیه و در زمان فتحعلی شاه قاجار با شروع مذاکرات با دولت فرانسه آغاز شد.