فرح از جمله شخصیتهای سیاسی است که در دوره شاه قدرت زیادی کسب نمود. او گاه و بدون اطلاع شاه و دستگاه سیاسی حاکم، اقداماتی را در سطوح کلان انجام میداد که البته موجب عصبانیت شاه میشد. درواقع شاه گرچه نمیتوانست مانع برخی از اقدامات فرح گردد؛ اما هیچگاه او را طرف مشورت قرار نمیداد.
«سر شام رفتم. بر سر دعوت از یک عده اشخاص و سفرای خارجی، شاهنشاه خیلی سخت به شهبانو پریدند. به طوری که من خجالت کشیدم. من پیشنهاد کردهام از دستجات مختلف اعم از دیپلماتهای مقیم مرکز و صاحبان صنایع و هنرمندان و نویسندگان دعوت مخلوطی برای شام در حضور شاهنشاه به عمل آید. تصویب فرمودهاند. راجعبه تاریخ دعوت و اشخاصی که باید دعوت شوند، سر شام که هر دو تشریف داشتند، پرسیدم که کارم آسان شود. شهبانو با دعوت صاحبان صنایع به عنوان این که مردمان بدنامی هستند، مخالفت کردند. شاهنشاه سخت عصبانی شدند و فرمودند که من از شما مشورت نمیخواهم. هر عملی بخواهم میکنم.»1
1-امیراسدالله علم، گفتوگوهای من با شاه، خاطرات محرمانه امیراسدالله علم، تهران، طرح نو، 1371، ج 2، ص 129