از موسیقی ایران در دوران قبل از مادها اطلاع دقیقی در دست نداریم و همین قدر میدانیم که وجوه کاربردی موسیقی، همانطور کـه در سـایر مـلل و اقوام باستان وجود داشته در آنها هم حـضور داشـته اسـت.اطـلاعات اولیـهء مـا از موسیقی دورهء هخامنشی است.
از موسیقی ایران در دوران قبل از مادها اطلاع دقیقی در دست نداریم و همین قدر میدانیم که وجوه کاربردی موسیقی، همانطور کـه در سـایر مـلل و اقوام باستان وجود داشته در آنها هم حـضور داشـته اسـت.اطـلاعات اولیـهء مـا از موسیقی دورهء هخامنشی است.در این دوره سه نوع موسیقی«مذهبی، رزمی و بزمی»رواج داشت و مورخان یونانی از قبیل هرودوت و گزنوفون به کرات به این موسیقیهای ایران اشاره کردهاند.بخش عـمدهء موسیقی مذهبی و سرودهای مذهبی، وابسته به متون زردشتی از قبیل«گاتاها»بوده و موبدان میخواندهاند. بقایای این میراث معنوی هـنوز هـم در موسیقی بعضی مناطق کردنشین ایران به صورت نامهای گاتار و گتار(شاید گوشه «قطار»در موسیقی سنتی)موجود است.موسیقی رزمی هم هنگام تشجیع سربازان برای جنگ نواخته میشد و حضوری جـدی در فـرهنگ رزمی ایرانیان داشت.در سال 1336 شمسی هنگام حفاریهای تخت جمشید،جنب آرامگاه اردشیر سوم هخامنشی،شیپوری فلزی به طول 120 سانتیمتر به دست آمده کـه از خـانواده کرنای است و این نمونه از سـازهای رزمـی دوره هخامنشی به حساب میآید.موسیقی بزمی نیز هنگام جشنهای قومی و آیینی نظیر سده و مهرگاه نواخته میشد.
منبع:رامتین همایون، موسیقی در ایران: فصلی فشرده از تاریخ موسیقی در ایران، مقام موسیقایی، پاییز و زمستان 1377 ، شماره 3 ، ص 8-9