مطابق گواهی درباریان و افراد نزدیک به محمدرضا پهلوی، یکی از ویژگیها و مولفه های بارز شخصیتی شاه ایران خوشیفتگی و توهمات شخصی وی در خصوص درایت و تدبیر بود؛ امری که مورد تایید نزدیک ترین افراد به شاه همچون اسدالله علم هم مورد تایید قرار گرفته است.
مطابق گواهی درباریان و افراد نزدیک به محمدرضا پهلوی، یکی از ویژگیها و مولفه های بارز شخصیتی شاه ایران خوشیفتگی و توهمات شخصی وی در خصوص درایت و تدبیر بود؛ امری که مورد تایید نزدیک ترین افراد به شاه همچون اسدالله علم هم مورد تایید قرار گرفته است. شاه خود را عقل کل می پنداشت و هرگز اعتنایی به نظرات دیگـران نمـی کـرد و در عـین بی توجهی به نظر دیگران بر نظر خود پافشاری می کرد. تمسخر توهین آمیز گروه انـدیشمندان بـه ریاست هوشنگ نهاوندی توسط اسدالله علم ناشی از آگاهی وزیر دربار شاه از بی فایده بـودن تـشکیل جمع هایی به منظور مطالعات و ارائه نظرات کارشناسانه به شاه است ؛ چراکه گروه مزبور باید در راستای اوامر ملوکانه نظر دهند و اگر نظر دیگری داشته باشند شاه نمی پـذیرفت؛ اسدالله علم در گزارش روز 21/ 3/ 1356 می نویسد: « امروز گروه اندیشمندان (!) در حدود ٥٠٠ نفر شرفیاب شدند. این هـا مـسائل ایران را به خیال خود بررسی مـی کـنند و نظراتشان را توسط دفتر مخصوص به دولت مـی رسـانند. رئـیس آن هـا هوشنگ نهاوندی است که رئیس سابق دانشگاه تهران بود و... وقتی ایـن هـا تـشکیل شـدند، شاهنشاه
می خواستند در مـقابل حـزب ایران نوین قوه دیگری هـم غـیـر از حـزب مـردم باشـد و همه مغزها (!) مثلا در حزب ایران نوین جمع نشود، ولی حالا که یک حزب رسـتاخیز داریـم ، این ها شان نزول خودشان را از دست داده اند و نمی فهمند. کسی هم حرفی ندارد، بگذار باشند و وقـت بـگذرانند، چه عیبی دارد؟... بعد شاهنشاه تشریف فرما شده ... فرمودند که هندوانـه زیـر بغل آقایان گذاشتم ... خیلی خندیدند...»
منبع:گفتگوهای من با شاه: خاطرات محرمانۀ امیر اسد اللّه علم،گـروه مترجمان.تهران، انتشارات طرح نو،1371، صص ٤٨٦- ٤٨٥