حامیان شاه که در تحلیل اشتباه معتقد بودند مردم توان مقابله با حکومت را ندارند، انگشت اتهام را به سوی عواملی فراتر از مردم دراز کرده و مقصر اصلی را شبکه بیبیسی و یا کمونیستها میدانستند. در حالیکه مواضع این نهادها یا کشورها هم همسو با حکومت پهلوی بود و یا در موارد منفعلانه.
««بی.بی.سی» را در ذهن داشتند. دولتهای خاورمیانهای، کنترل شدیدی بر رسانههای فراگیر خود دارند و احساس میکنند که دولت انگلیس هم باید به اخبار «بی.بی.سی» نظارت داشته باشد. قطعاً خود مردم ایران، فرض میکردند که اخبار «بی.بی.سی» نشانگر موضع رسمیدولت انگلیس است. اما بی.بی.سی آنقدرها هم با رژیم شاه مخالف نبود. هم با طرفداران شاه مصاحبه میکرد و هم با مخالفان شاه. حوادثی را در اخبار خود ذکر میکرد که رژیم ترجیح میداد مسکوت بماند. از این نقطه نظر، تیمسارها حق داشتند که ضررها و خسران خبرهای «بی.بی.سی» را ذکر کنند.»1
واقعیت این است که رویکرد بی بی سی در مقابل انقلاب اسلامی بیشتر مبتنی بر تاکتیک آنها بود در مواجهه با حکومتی که از دست رفته احساس می شد؛ اگر نه بی بی سی، برخلاف آنچه هایزر می گوید حامی منافع حکومت انگلستان و در نتیجه بقای شاه بود.