اروپاییان - که پیش از آن برای خریدن و بردن برده به آفریقا رو کرده بودند - از آغاز سده نوزدهم به خود سرزمین آفریقا چشم دوختند. پیشگامان آن‌ها پویندگان و مبلغان دین مسیح بودند.
۰
«سده هفدهم دوران رشد سیاست استعماری دولت‌های اروپایی بود، که برای گسترش مستعمره‌های خود کارشان به جنگ با یکدیگر نیز کشید: هلند با پرتغال، انگلستان با فرانسه. اروپاییان - که پیش از آن برای خریدن و بردن برده به آفریقا رو کرده بودند - از آغاز سده نوزدهم به خود سرزمین آفریقا چشم دوختند. پیشگامان آن‌ها پویندگان و مبلغان دین مسیح بودند. به دنبال آن‌ها انگلستان، فرانسه، هلند، ایتالیا و بلژیک امپراتوری‌های استعمارگر در آفریقا بنیان نهادند که بزرگترین آن‌ها از آن انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها بود. مستعمره سازی در آفریقا هرچند این جا و آنجا با شورش‌های آفریقاییان روبه رو میشد اما آفریقاییان در سراسر این قاره فرمانبردار کوچگران اروپایی شدند. در سده نوزدهم افزایش جمعیت و انقلاب صنعتی در اروپا کشور‌های صنعتی را برانگیخت که پهنه فرمانروایی و رخنه گری استعماری خود را باز هم گستردهتر کنند. این دوران نوی مستعمرهسازی از سال ۱۸۶۰ پرشتابتر شد و امپراتوری های پهناور از آن سربرآورد.»
منبع:مهران توکلی، استعمار، استعمارگری، استعمارزدایی، جهان سوم، تهران، نشر نی، 1385، صص 27- 28
cafetarikh.com/news/48223
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.