پدر احساس وظیفه و عاطفهی شدیدی به فرزندان خود داشت و در برابر فرزندان یک خانواده هم برای پدر و مادر خود احترام زیادی قائل بودند. هیچیک از فرزندان هرگز به انجام کاری جز با اجازهی پدر و مادر دست نمیزدند.
خانواده یک نهاد اجتماعی است که بر اثر سیر تکاملی انسان به وجود آمده و دستخوش تحولات گوناگونی شده است. خانواده در آغاز جنبهی مادرسالاری داشته و بر قدرت و نفوذ زنان متکی بوده، ولی بهتدریج با ورود قبایل به مرحلهی کشاورزی و اسکانیافتگی، زن قدرت فرماندهی خود را از دست داد و مردسالار و فرمانروا شده است. در جامعهی ایران عصر قاجار، در خانواده نظام پدرسالاری حاکم بود. پدر را رئیس خانواده میدانستند؛ پسر حتی پس از آنکه بالیده و سالخورده میشد، در حضور پدر رعایت احترام لازم را میکرد و دیگر اعضای خانواده دربرابر وی فرمانبردار بودند. در خانوادهی ایران عصر قاجار، زنان کاملاً تابع شوهران خود بودهاند و بیاجازهی آنان حق انجام هیچ کاری را نداشتند و بدون رضایت مردان نمیتوانستند قدمی بردارند.
خانواده گرایش به مستورسازی زن داشت، ولی این مستورسازی زن به معنی حذف او از جامعه نبود بلکه بیشتر ناشی از شکل لباس او میشد. بنابراین میتوان به اهمیت نقش زن در کلیهی فعالیتهای اقتصادی جامعهی ایران عصر قاجار پی برد، درضمن باید توجه داشت که پایگاه اجتماعی زن عصر قاجار با میزان فعالیت اقتصادی او رابطهی معکوس دارد. بهعبارت دیگر زنان قشر پایین جامعه، سهم مهمتر و اساسیتر در تولیدات اقتصادی کشور ایفا کردند تا زنان طبقهی متوسط و بالا و اشراف. پدر احساس وظیفه و عاطفهی شدیدی به فرزندان خود داشت و در برابر فرزندان یک خانواده هم برای پدر و مادر خود احترام زیادی قائل بودند. هیچیک از فرزندان هرگز به انجام کاری جز با اجازهی پدر و مادر دست نمیزدند. بهخصوص دربارهی ازدواج حتماً با نظر مادر خود اقدام به انتخاب همسر میکردند.