مبنای ارتباط با غرب از نگاه شاه

شاه از نظر سیاسی، وابستگی زیادی به حکومت‌های غربی داشت و از این رو همواره انتظار داشت تا تمام ارگان‌ها و نهادهای سیاسی این کشورها به تعریف و تمجید از او بپردازند. این در حالی بود که بسیاری از روزنامه‌های غربی که به نوعی مستقل از دولت‌های خود بودند، با اذعان به واقعیات سیاسی حکومت پهلوی از او انتقاد می‌کردند. اما شاه تصور می‌کرد کشورهای غربی و نهادهای آن باید مانع از انتقادات روزنامه های غربی شود:

«فرمودند: از آن خوشمزه‌تر، روزنامه‌های تایمز و گاردین، رژیم ما را رژیمی خفقان‌آور ذکر کرده، همچنین برنامه فارسی بی.بی.سی. گفته، ایران و عربستان سعودی رژیم‌های خفقان‌آوری هستند، نباید به آنها اسلحه فروخت. از این پدرسوخته‌ها باید پرسید که رژیم عراق و الجزایر و لیبی از لحاظ شما آزادی خواه هستند؟ حال من اهمیتی به این حرف‌ها نمی‌دهم، ولی تو سفیر انگلیس را احضار کن و بگو اگر روزنامه‌ها و رادیو و مجلس شما این طور عقیده درباره ما دارند، چه طور می‌توانیم از شما اسلحه بخریم و امیدوار باشیم که در آینده اسلحه ما پشتیبانی خواهد شد؟ (پشتیبانی اصطلاح نظامی است یعنی دنباله پیدا خواهد کرد). پس ما ناچاریم خرید اسلحه را از انگلستان موقوف کنیم. به خصوص وقتی تایمز و گاردین مطلبی بنویسند، نظر حزب حاکمه امروزی انگلیس است. این چه معنی می‌دهد؟»

منبع: اسدالله علم، گفت‌وگو‌های من با شاه، زیر نظر عبدالرضا هوشنگ مهدوی، ج 6، تهران، انتشارات مازیار- معین، 1371، ص 136