هندی‌ها اشتیاق خود را به استقلال مدت‌ها پیش از جنگ جهانی دوم نشان داده بودند. کنگره ملی هند در نخستین دهه‌های قرن بیستم رهبری جنبش استقلال‌خواهی را به دست گرفته بود. کنگره هم به اعمال نفوذ پرداخت و هم اعتراضات بر ضدبریتانیا را سازماندهی کرد
۰
«بریتانیایی‌ها که بزرگ‌ترین امپراتوری مستعمراتی جهان را به وجود آورده بودند، فرایند آزادسازی مستعمرات خود را تقریباً بی‌درنگ آغاز کردند. شاید مشهورترین نمونه هندوستان بود، پرجمعیت‌ترین مستعمره در جهان و باارزش‌ترین دارایی مستعمراتی دیرپای بریتانیا. هندی‌ها اشتیاق خود را به استقلال مدت‌ها پیش از جنگ جهانی دوم نشان داده بودند. کنگره ملی هند در نخستین دهه‌های قرن بیستم رهبری جنبش استقلال‌خواهی را به دست گرفته بود. کنگره هم به اعمال نفوذ پرداخت و هم اعتراضات بر ضدبریتانیا را سازماندهی کرد. سرانجام مهاتما گاندی رهبر جنبش شد. او، چه پیش از جنگ جهانی دوم و چه در جریان آن، بر اعتراضات مسالمت‌آمیز به عنوان اخلاقی‌ترین و مؤثرترین وسیله ترغیب بریتانیایی‌ها به واگذاری کنترل کشور تأکید داشت. مقامات بریتانیایی در ابتدا با گاندی و جنبش او مخالفت کردند. اما با پایان یافتن جنگ جهانی دوم و برقراری نظام قیمومیت سازمان ملل، آن‌ها سرانجام کوتاه آمدند و باب گفتگوی جدی با کنگره ملی هند را گشودند. با جدیت هر دو طرف، تدارکات استقلال با سرعتی شگفت‌انگیز پیش رفت و هندوستان در اوت ۱۹۴۷ به کشوری مستقل تبدیل شد. در عین حال، بر اساس توافقی که با بریتانیا به عمل آمد، دو بخش این مستعمره سابق به پاکستان شرقی و غربی تبدیل شد و قرار شد هندی‌های مسلمان در پاکستان ساکن شوند و حکومت مستقلی داشته باشند.»
منبع: دان ناردو، عصر استعمارگری، ترجمه مهدی حقیقت‌خواه، تهران، نشر ققنوس، 1386، صص 216- 217
cafetarikh.com/news/49013
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.