مورخ الدوله در خاطرات خود به تصریح نوشته است که سفارتخانه آلمان محمولههای مشکوک وارد تهران میکرد، این روایت از سوی برخی دیگر از معاصران هم تأیید شده است.
کشورهای اشغالگر ایران در جنگ جهانی اول، به اشکال مختلفی ایران را زیر سیطره خود قرار داده بودند. این کشورها به دور از چشم مردم و دولت، دست به غارت اموال عمومی میزدند و در عین حال هر آنچه را که برای پیشبرد اهداف خود نیاز داشتند، به کشور وارد میکردند:
«مورخ الدوله در خاطرات خود به تصریح نوشته است که سفارتخانه آلمان محمولههای مشکوک وارد تهران میکرد، این روایت از سوی برخی دیگر از معاصران هم تأیید شده است. وارد کردن محموله های مشکوک منحصر به سفارت آلمان نبود، بلکه سفارت اتریش هم در این زمینه اقدام میکرد. عین السلطنه نقل میکند سفیران آلمان و اتریش با یکصد و پنجاه صندوق اسلحه از بغداد وارد ایران شده بودند، همان زمان روسها خبر دادند که باید جلو ورود این محموله گرفته شود. عملیات تحریکآمیز دیگری هم صورت میگرفت: به طور مثال دکتر پوژون نامی در اصفهان روی بازوی خود شهادتین نوشته بود و در شهر اصفهان میان مردم کوچه و بازار و منازل علما میگشت و به عوام فریبی و فتنه انگیزی مشغول بود. این مرد را باید دستگیر میکردند و تبعید مینمودند، اما ابداً کسی متعرض این شخص نشد. از سویی کنسول آلمان بدون اینکه به مصالح ایران کاری داشته باشد و فقط در راستای منازعات امپریالیستی کشور متبوعش با انگلستان، در کرمان شروع به هنگامه جویی کرد، اما به جای این که حکم شود این فرد از روش و رویه خود دست بردارد، یا به جای اینکه «آن چند نفری که باعث این هنگامه و هیجان شده بودند علناً سیاست نموده بهدار» کشیده شوند، اقدامات جانبدارانه هم صورت گرفت.»
منبع: حسین آبادیان، ایران از سقوط مشروطه تا کودتای سوم اسفند، تهران، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1385، صص 164- 165