اختلافات دیرینه ایران و اعراب که خود معلول تبلیغات و برنامه‌ریزی دشمنان قسم خورده اسلام بود؛ بی جایگاهی نزد ملت و... باعث می‌شد که نیاز به نیرویی خارجی در ذهن محمدرضا تشدید شود. سران صهیونیزم نیز که از این کاستی در نزد پهلوی دوم مطلع بودند
۱
محمدرضا شاه همواره خود را نیازمند دوستی و اتحاد با کشورهای خارجی به خصوص غربی می‌دانست. البته این ویژگی به خودی خود موضوع یا مشکل خاصی محسوب نمی‌شود زیرا همه کشورها در سیاست خارجی و در راستای تامین منافع سیاسی و اقتصادی خود به اتحاد با کشورهای دیگر نیاز دارند. اما اتحاد شاه با کشورهای دیگر تنها در چارچوی حفظ قدرت سیاسی خود بود:
«پهلوی دوم با توجه به خلق و خوی خود بزرگ بینانه‌اش، ژاندارمی منطقه را می‌طلبید. او برای رسیدن به این نیت از انجام هیچ عملی ابا نداشت. اختلافات دیرینه ایران و اعراب که خود معلول تبلیغات و برنامه‌ریزی دشمنان قسم خورده اسلام بود؛ بی جایگاهی نزد ملت و... باعث می‌شد که نیاز به نیرویی خارجی در ذهن محمدرضا تشدید شود. سران صهیونیزم نیز که از این کاستی در نزد پهلوی دوم مطلع بودند، طبق یک برنامه ریزی تبلیغاتی و مطبوعاتی ضعف فوق را بزرگ‌تر از آنچه بود جلوه می دادند تا شاه به منظور دست یابی به پایگاهی امن، هر چه بیشتر در آغوش بیگانگان فرو رود. نیروهای اطلاعاتی اسرائیل نیز در قالب دایه‌ای مهربان خود را جلوه گر می‌ساختند و به ظاهر هر گونه اخباری را که دال بر برنامه ریزی به منظور تضعیف موقعیت محمدرضا از سوی اعراب بود به شکلی ویژه به اطلاع نامبرده می‌رسانند.»
منبع: ساواک و دستگاه اطلاعاتی اسرائیل، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1387، صص 25- 26
cafetarikh.com/news/49991
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.