فرخخان امینالملک سفیر ایران در پاریس در راه بازگشت از فرانسه، در استانبول با وزیرمختار آمریکا که از جانب فرانکلین پیرس رئیس جمهوری آن کشور نمایندگی داشت، عهدنامه مودت و بازرگانی منعقد ساخت و متن قرارداد به زودی به تصویب دولتین ایران و آمریکا رسید...
پس از قتل ناصرالدینشاه، فرزندش مظفرالدینشاه در سن 45 سالگی به پادشاهی رسید. صدارت عظمای او را ابتدا امینالسلطان برعهده داشت اما ناکامی امینالسلطان در اصلاح امور مالی و ناتوانی در سیاست خارجی و مشکلات داخلی، فرصت را برای رقبای او فراهم آورد و مظفرالدینشاه سرانجام او را عزل کرد و امینالدوله را بهجای او گماشت. مظفرالدینشاه چون مردی علیل و بیمار ...
در آن زمان اتحاد شوروی سعی داشت قراردادهایی زیر عنوان قرارداد عدم تجاوز با همسایگان خود امضا کند. یکی از این قراردادها را شوروی با لهستان امضا کرده بود و البته وقتی منافعش اقتضاء کرد در سال 1939 آن قرارداد را نادیده گرفت و به لهستان حمله برد...
وی علاقه چندانی به سلطنت نداشت و شاید همین بیعلاقگی عاملی در عدم اقتدار او در پادشاهی باشد. چنانچه خود وی نیز با اذعان به این موضوع گفته بود «اگر در سوئیس کلم فروشی کنم بهتر است تا در چنین مملکتی پادشاه باشم.»
زمانی که سخن از رشوه گرفتن رجال و دولتمردان ایرانی به میان می آید، ناخواسته به یاد قراردادهایی چون رویتر و یا قرارداد 1919 می افتیم. در صورتی در کشور ما در دوره بعد نیز این روال ادامه یافت و من جمله ساعد مراغه ای برای شناسایی اسرائیل رشوه دریافت کرد . . .
انگلستان برای ارتقای وزن ژئوپلتیکی خود، سعی داشت با تحمیل قرارداد استعماری 1919، عملاً ایران را به تحت الحمایه خود تبدیل نموده و گوی سبقت را از سایر رقیبان ربوده و پیشتاز تحولات سیاسی ایران باشد. نتیجه نهایی این قرارداد چیزی به غیر از تثبیت نفوذ همه جانبه انگلیس نبود.
معمولاً تصور مىشود مخالفت با قرارداد وثوقالدوله از ایران شکل گرفت، واقعیت امر خلاف این است؛ نخستین زمزمههاى مخالفت با قرارداد از خود انگلستان شروع شد و دامنۀ آن به ایران و امریکا و فرانسه هم کشیده شد. هر کس به دلیل خاص خود با این قرارداد مخالف بود، امریکایىها از بسط تسلط انحصارى بریتانیا بر اقتصاد ایران شکوه داشتند، فرانسوىها هم منافع اقتصادى ...
عبدالله شهبازی در کانال تلگرام خود با انتشار عکسی نوشت: لرد کِرزِن، نایبالسلطنه و فرمانفرمای کل هندوستان، در دیدار با شیوخ جنوب خلیج فارس [اجداد حکام کنونی] در شارجه.
عزتالله سحابی از فعالان ملی ـ مذهبی میگفت: زمانی که بیانیه صادر و امضا شد، آنقدر برای طرف آمریکایی شوکآور و امیدوارکننده بود که از واژه Jump استفاده کرده بودند. یعنی طرف از فرط خوشحالی از جای خود پریده بود!
سرپرسی کاکس (وزیر مختار انگلیس) دردوازدهم ذی قعده 1337 مطابق با مرداد 1298 ه.ش قرار داد نهم اوت 1919 م را با وثوق الدوله نخست وزیر وقت منعقد نمود.در 24 شهریور 1297 وارد ایران شد
در سال 1975 ایران ایر که پیشتر قرارداد تعدادی هواپیمای بوئینگ ۷۴۷سری 100 و 200 و در ادامه SP را با کمپانی بوئینگ معقد کرده بود ، را تحویل می گیرد و همزمان آموزش های نرم افزاری و تجهیز معونت ها به مستندات عملیاتی و فنی این هواپیماها انجام می پذیرد.
قراردادهای زیادی در طول تاریخ دیپلماسی کشور ما به ثبت رسیده است اما برخی از این قراردادها امضاکنندگانشان را به چهره های منفور تاریخ ایران بدل کرده اند. بخش های زیادی از ایران طی سالیانی نه چندان دور با قراردادهایی از ایران جدا شد.
جولیوس در جریان انقلابات سال 1848 اروپا به پاریس رفت و در آنجا به ترجمه مقالات روزنامه های فرانسه و ارسال این ترجمه ها برای چاپ در روزنامه های آلمان پرداخت و از این راه به درآمد و شهرت رسید و در عین حال متوجه مشکل ارسال مطلب شد و فکر ایجاد خبرگزاری و کشیدن خط تلگراف به سرش آمد.جولیوس در این زمینه به مطالعات بیشتر دست زد و سرانجام بسال 1849 یک سرویس ...
طبق آثار و اسناد به دست آمده، 29 ژوئن (هشتم تیرماه) سال 590 پیش از میلاد (هشتم تیرماه)، میان دولت ایران (حکومت مادها یا Medes به پایتختی همدان) و دولت لیدی (Liadia = Lydia آناتولی غربی - قسمتی از غرب ترکیه امروز) قرارداد تعیین مرز بسته شد که نخستین قرارداد از این دست در تاریخ جهان به شمار می رود و نخستین فصل کتاب «تاریخ انعقاد پیمان های سیاسی» با ...
خسرو معتضد نویسنده و مورخ در گفت و گویی در مورد سالروز امضای قرارداد قوام- سادچیکف و نقش آن در تاریخ معاصر اظهار داشت: استالین قصد داشت 5 استان شمالی را زمینه خاک روسیه کند.
روز بیستم اسفند 1357 وزارت امور خارجه ایران، طی اطلاعیه ای قرارداد « سنتو » را قراردادی نظیر پیمان سعدآباد دانست و تأکید کرد این پیمان تنها متضمن منافع ابرقدرتها بوده است. دولت ایران با این اطلاعیه ، خروج رسمی ایران از پیمان سنتو را اعلام کرد.
قرارداد الجزایر در سال1975حاصل توافقی بین شاه ایران با نخست وزیر وقت عراق بود که در الجزایر امضا شد و در مجالس قانون گذاری دو کشور به تصویب رسید. این قرارداد ایران و همسایه ی غربیش(عراق کنونی) را حل کرد.
قراردادهای ننگین هچون «گلستان» و «ترکمنچای» از جمله این خاطرات تلخ تاریخی هستند که در سرنوشت کشور تاثیر منفی فراوانی گذاشته و غرور ملت ایران را به شدت خدشه دار کردند. با این حال مرور زمینه ها و پیامدهای این وقایع می تواند روشنگر راه آیندگان باشد.