پوشش مردم شمال ایران از نگاه یک سیاح خارجی

کافه تاریخ- سبک زندگی

سیاحان خارجی همیشه به تحریر آنچه می بینند و می شنوند می پردازند، تا مردم خود را با جهانی که به آن مسافرت کرده اند بیشتر و بیشتر آشنا کنند. ویلیام ریچارد هولمز انگلیسی که در عهد محمدشاه قاجار به ایران سفر کرده بود، در سال 1845 میلادی سفرنامه خود تحت عنوان «گذری بر کرانه های کاسپین» را در لندن به چاپ رساند. او در آن زمان 22 سال بیشتر نداشت. هولمز در سفرنامه خود درباره پوشش مردم شمال ایران در عهد قاجار می نویسد:

«جامه های محلی بسیار ساده اند؛ لباس زن ها را پارچه ای که به دور سر می بندند ، شلواری که در قسمت بالای ران ها به دور کمر محکم گره می خورد و پیراهنی کوتاه که به سختی تا نیمه ران می رسد، تشکیل می دهد. جنس این دوپوشش آخری عموما از چلوار (پارچه ی پنبه ای ارزان قیمت) و به آبی تیره است. مردها نیز همان رنگ پیراهن و شلوار را می پوشند ، اما بیرون از منزل روی آن ها یک کت نمدی جلو بسته و شلوار گشاد تیره رنگ به تن می کنند که جنس آن از نوعی پارچه ی زبر و ضخیم دستبافت بافندگان محلی است. پاپوش آن ها نیز یک جفت صندل از چرم خام است که در قسمت قوزک و پشت پا بند می خورد. دبه ای باروت و چند کیف چرمی محتوی ابزار را نیز به شانه های شان می آویزند و در آخر یک تفنگ چخماقی تجهیزاتشان را کامل می کند.»