مدت زمانی طولانی در ایران وقتی سخن از روابط خارجی به میان می آمد تنها راهکاری که به ذهن می آمد سیاست موازنه مثبت بود؛ در عمل نیز این سیاست در مدت طولانی در عهد قاجار به اجرا درآمد. کم کم اما کسانی آمدند و ایده های دیگری را برای سیاست خارجی به میان کشیدند. از جمله این افراد سیدحسن مدرس بود.
۰
مدت زمانی طولانی در ایران وقتی سخن از روابط خارجی به میان می آمد تنها راهکاری که به ذهن می آمد سیاست موازنه مثبت بود؛ در عمل نیز این سیاست در مدت طولانی در عهد قاجار به اجرا درآمد. کم کم اما کسانی آمدند و ایده های دیگری را برای سیاست خارجی به میان کشیدند. از جمله این افراد سیدحسن مدرس و محمد مصدق بودند.
«اندیشه بی طرفی مدرس در سیاست خارجی با دومین پایه ی این تفکر یعنی موازنه ی منفی کامل می شود. در حالی که بی طرفی می تواند حکایت از نوعی خنثی بودن داشته باشد اندیشه ی موازنه منفی چهره ی نوعی حرکت بی طرفانه ی فعال را در عمل به خود می گیرد. او در این زمینه عقیده داشت که ایران باید سیاست موازنه ی عدمی را نسبت به همه مراعات نماید که در مقابل اندیشه ی وجودی قرار دارد. از نگاه سیاست گذاری عمومی مدرس با بیان اندیشه ی بی طرفی به علاوه ی موازنه ی عدمی که در مجموع پایه ای برای تفکر عدم تعهد نیز تلقی می شود به عنوان واسطه ای که قصد تغییر مرجعیت کلان در سیاست گذاری خارجی را دارد وارد عمل می گردد. در حالی که مرجعیت کلان در سیاست خارجی کشور پیش از این معجونی از خواسته های شاه و اغراض دولت های بزرگ بود با ورود مدرس به عرصه ی تقنینی کشور برای نخستین بار بعد از سال های استبداد و خودکامگی شاه راه تغییر را در پیش می گیرد.»
cafetarikh.com/news/36046
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.