جامعه ایران در زمانه استبداد حکومت های سلسله ای همیشه آنچنان در خفقان بود که با باز شدن گستره فعالیت سیاسی هم چیز شکلی غیرعادی به خود می گرفت. به عبارتی دیگر حضور مردم شکلی نامعقول می یافت و تعداد احزاب، روزنامه ها و .... غیرمتعارف می شد. روایت زیر از دوره انتخابات مجلس پنجم به خوبی بیانگر این مسئله است. آزادی ای که پس از آن توسط رضاشاه کور شد . . .
۰
جامعه ایران در زمانه استبداد حکومت های سلسله ای همیشه آنچنان در خفقان بود که با باز شدن گستره فعالیت سیاسی هم چیز شکلی غیرعادی به خود می گرفت. به عبارتی دیگر حضور مردم شکلی نامعقول می یافت و تعداد احزاب، روزنامه ها و .... غیرمتعارف می شد. روایت زیر از دوره انتخابات مجلس پنجم به خوبی بیانگر این مسئله است. آزادی که پس از آن توسط رضاشاه کور شد:
«آخرین تجلی ]حضور[ گروه ها و احزاب سیاسی]در دوره رضا پهلوی[ در آستانه انتخابات پنجم ظهور یافت. گسترش احزاب و گروه ها به حدی بود که مورد استهزا روزنامه نگاران و سیاسیون واقع می شد. روزنامه کار نوشت: «به گفته یکی از رفقای مطلع در یک شهر 250 هزار نفری به عدد نجوم سموات احزاب تشکیل شده و هزار و پانصد نفر برای وکالت کار می کنند.» روزنامه اتحاد نوشت : «این انتخابات شبیه به انتخابات سابق نیست و فقط در تهران هزار نفر داوطلب شده اند.» همین روزنامه در شماره 72 خود از قول یکی از مطلعین می گوید: «در طهران مجامع بسیار برای انتخابات تشکیل شده و جمعی که لیاقت وکالت ندارد مشغول پروپاگاند و پول خرج کردن می باشند.»
منبع: محمدوحید ق‍ل‍ف‍ی،مجلس و ن‍وس‍ازی در ایران، تهران، نشر نی، 1379، ص 84 – 85
cafetarikh.com/news/36215
تگ ها
جدیدترین عناوین
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.