جنگ سرد زمانی آنچنان فضایی را در عرصه جهانی ایجاد کرده بود که دو ابرقدرت قرن هر که را که با آنان نبود را به مثابه دشمن حساب می کردند و از این رو بودند شخصیت ها و یا دولتهایی که ممکن بود بدون ایجاد هیچ گونه تنش و درگیری در جبهه دشمن باشند؛ این امر به طور خاص تا مرگ استالین امری رایج بود . . .
۰
جنگ سرد زمانی آنچنان فضایی را در عرصه جهانی ایجاد کرده بود که دو ابرقدرت قرن هر که را که با آنان نبود را به مثابه دشمن حساب می کردند و از این رو بودند شخصیت ها و یا دولتهایی که ممکن بود بدون ایجاد هیچ گونه تنش و درگیری در جبهه دشمن باشند؛ این امر به طور خاص تا مرگ استالین امری رایج بود:
«بعد از مرگ استالین در پنجم ماه مارس 1953 سیاست شوروی متحول شد. در روابط شوروی با کشورهایی که قبلا می گفتند کشورهای عقب افتاده و بعد اصلاح کردند و گفتند کشورهای در حال توسعه بطور کلی تغییراتی رخ داد. سیاست خارجی استالین مبتنی بر این بود که هر کس دوست جان در یک قالب ما نیست دشمن ما است. با روی این صندلی، یا روی این آن صندلی باید نشست. صندلی ثالثی هم وجود ندارد. بر اساس همین نحوه فکر بود که استالین در انسیکلوپدیای معروف شوروی که بیست و دو جلد است دستور داد بنویسد گاندی عامل امپریالیسم انگلیس بوده است و قس علی هذا.»
منبع: احمد میرفندرسکی، دیپلماسی و سیاست خارجی ایران، به کوشش: احمد احرار، تهران، نشر علم، 1382، ص 104
cafetarikh.com/news/36458
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.