چرا مردم ایران چهارشنبه آخر سال را جشن می گیرند؟

در ایران پیش از اسلام آتش از جایگاه بسیار مهمی برخوردار بوده است. برای همین است که رسمی همچون چهارشنبه سوری که مبتنی بر وجود آتش است، هنوز در ایران وجود دارد. جالب اینکه این سالروز به جای مانده که امروز بسیار پر خطر و خالی از رسوم گذشته انجام می شود، دربردارنده برخی رفتارهای خاص است که ما درباره آن چیز زیادی نمی دانیم. ایرانیان به واقع یا بر پایه خرافه از چهارشنبه صوری به دنبال رفع برخی مسائل و مشکلات خود بودند.

زیباترین و قدیمی ترین آداب چهار شنبه سوری آتش افروختن و از روی آن جستن و شادی در گرد آنست که میان تمام ایرانیان رسم است. بوته های گیاه و خار را گرد آورده آتش می زنند و از فراز آن می جهند و در هر جستن می گویند زردی من از تو سرخی تو از من . پس از افروختن خارها خاکستر آن را جمع می کنند و از خانه ها بیرون می بردند و کنار دیوار می ریختند. کسی که خاکستر را می برد هنگام بازگشت در می زد از درون خانه می پرسیدند کیست؟ جواب می داد منم می گفتند از کجا آمدی و پاسخ می داد از عروسی. می پرسیدند چه اورده ای جواب می داد تندرستی ! همچنین کوزه شکستن و گره گشا دفع چشم زخم و بخت گشایی و شب نشینی همه از مراسم این شب است.اینها که ذکر شد کلیاتی است راجع به چهارشنبه سوری و آداب و رسوم آن. در دوران قاجار در چهارشنبه سوری مراسم آتش بازی به عمل می آمد افروخته شدن آتش و سرو صدای آن باعث می شد که اسب ها طناب ها را پاره کرده و میخ طویله ها را کنده و بدون آنکه به چادرها توجه داشته باشند به این طرف و آن طرف می گریختند . این گو نه اعمال بیانگر ارزش و والای آتش در میان اقوام ایرانی است که حتی سوابق خود این چهار شنبه سوری را می توان همگام با کشف آتش دانست . آخرین سه شنبه آخر سال را شب چهارشنبه می گفتند شبی که امروزه فقط بته سوزانی آن مانده است.