در تـاریخ سـیاسی معاصر ایران(دوران سلطنت قاجارها و پهلویها)، میان مدت زمان صدارت یک فرد و تملق و چاپلوسی وی ارتباط مستقیمی وجود داشت. افراد صاحب شأن،فکر و عقیده مدت زمان کوتاهی مدیریت و وزارت کرده و خیلی سریع حذف شده‌اند.
۰
در تـاریخ سـیاسی معاصر ایران(دوران سلطنت قاجارها و پهلویها)، میان مدت زمان صدارت یک فرد و تملق و چاپلوسی وی ارتباط مستقیمی وجود داشت. افراد صاحب شأن،فکر و عقیده مدت زمان کوتاهی مدیریت و وزارت کرده و خیلی سریع حذف شده‌اند. رواج فرهنگ سیاسی تـملق،چاپلوسی،دروغ و چند شخصیتی در میان نخبگان سیاسی حاکم منجر به بدبینی،اغراق‌گویی،ضدیت با نهاد دولت و بی‌اعتمادی گسترده بوده است. نفس تملق و نفاق خود زمینه‌ساز بروز رفتار استبدادی در رهبران است و پیامدهای مخرب آن به وضوح در سطح نـظام سـیاسی خود را نشان می‌دهد. هویدا از اولین روز تصدی نخست‌وزیری روش اطاعت محض را در پیش گرفت.او در اظهاراتش از شاه به عنوان «پدر تاجدار»،«ناجی ملت«، «مبتکر انقلاب سفید» و «ارباب« و از خود همیشه به عنوان «چاکر» یاد می‌کرد. هویدا ضعف شاه را در مقابل تملق کاملا دریافته بـود، لذا در جـواب خبرنگاری که از شاه به عنوان شخص اول مملکت نام برد.گفت: «مگر ما شخص دومی هم در این مملکت داریم که شاه از شاهنشاه به عنوان شخص اول نـام می‌برید؟ هـمهء ما مطیع و فرمانبردار اعلیحضرت هـستیم و شـخص دومی در این مملکت وجود ندارد.»
منبع:اسکندر دلدم، زندگی و خاطرات امیر عباس هویدا، تهران،گلفام،1372،ص 171
cafetarikh.com/news/36893
تگ ها
جدیدترین عناوین
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.