انتقام زاهدی از مصدق

برخی از کودتاگران کسانی بودند که علیرغم دوستی با مصدق، در نهایت با تطمیع مالی و سیاسی به جرگه مخالفان مصدق درآمدند و نقش مهمی در سقوط دکتر مصدق ایفا نمودند. زاهدی از جمله این افراد است که گرچه زمانی به مصدق نزدیک بود؛ اما بتدریج به صف مخالفان قسم خورده او پیوست:
«محمدرضا وقتی در سال ۱۹۴۱ به سلطنت رسید، بازگشت زاهدی را به ‌ایران تسهیل کرد و از وی خواست که برای مدرنیزه کردن تشکیلات پلیس‌ ایران به ژنرال نورمان شوارتسکف امریکائی کمک کند. مصدق او را با هشتاد و شش افسر دیگر، که همگی به شاه پرستی معروف بودند، تبعید کرده بود. امروزه، زاهدی که پنهانی به تهران برگشته، علناً در رأس مخالفان رژیم مصدق قرار گرفته و مصدق برای دستگیری و تسلیم او یکصدهزار ریال جایزه تعیین کرده است. به همین دلیل هم او در اختیاریه پنهان شده و توسط افراد مسلح خود حمایت می‌‌شود. فضل‌الله زاهدی هنوز هم از محبوبیت زیادی بین افراد ارتش و پلیس برخوردار است. به هر قیمتی هست باید با وی ارتباط برقرار کنیم. خوشبختانه با پسر او اردشیر روابط خوبی داریم و اکثر اوقات به دربار می‌‌آید. محرمانه با اردشیر صحبت می‌‌کنیم و او موافقت می‌‌کند که پیام رسان ما را پیش پدرش ببرد. سرتیپ فضل‌الله زاهدی به سهولت مجاب می‌‌شود. دست‌هایش را از شادی بهم می‌‌مالد. بالاخره خواهد توانست از «شیر پیر» انتقام بگیرد و یال و کوپال او را تصاحب کند. من کوچکترین جزئیات ‌این ماجرا را بخاطر دارم.»

منبع: ثریا اسفندیاری بختیاری و لوئی والنتین، کاخ تنهایی،‌ترجمه نادعلی همدانی، تهران، مترجم، 1370، ص 165