تشریفات ایرانیان برای پهن کردن سفره

قاجاریان برای مهمان ارزش و احترام خاصی فائل بودند. آنان بسیاری از امور اولیه و شخصی مهمانان را نیز توسط خدمتکاران انجام می‌دادند تا مهمان بتواند آرامش لازم را داشته باشد. البته بسیاری از این کارها از نظر برخی از افراد تشریفات بیش از حد و یا نوعی تجمل‌گرایی محسوب می‌شد.
«هنگام ظهر سفره‌های کرباس قلمکار بزرگی جلو مهمانان پهن می‌کنند. آنگاه پنج شش خدمتکار آفتابه لگن مسی سفید شده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورند. مهمانان دست راست را شسته و با دستمال خود خشک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. سرانجام جلو هر دو نفر از مهمانان به ترتیب درجات دوری‌های بزرگی از شیرینی، بیسکویت و نقل و نبات و میوه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارند. البته آوردن شیرینی و میوه جنبه تجملی و تشریفاتی دارد و مهمانان بیشتر از روی نزاکت تیکه‌ای از آن به دهن می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذارند. سپس به اشاره‌ای نوکرها دوری‌های مزبور را شتابزده از جلو مهمان برمی‌دارند و چون بقدر اربابان مبادی آداب نیستند در یک چشم به هم زدن محتویات آن را خالی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. آنگاه غذا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورند.»

منبع: سرهنگ گاسپار دروویل، سفرنامه دروویل، ترجمه جواد محیی، تهران، انتشارات گوتنبرگ، چاپ دوم، 1348، صص 92-93