دفاع داماد از دلیری و هنر سوارکاری اش

مراسم سوارکاری یا مراسم سراندازی داماد در روز عروسی بختیاریها بسیار تماشایی و شگفت انگیز است. سوارهایی که با داماد به محل جشن عروسی می آیند به دو دسته تقسیم می شوند یک دسته نزد عروس و دسته دیگر نزد داماد می مانند. عروس که سوار بر مادیان است و پارچه نازکی بر روی او انداخته اند، با همراهان خود به سوی خانه داماد می آید. داماد پس از قدری تاخت و تاز و به اصطلاح حرکات نمایشی خود را به عروس می رساند و با حرکتی سریع، دستمال را از صورت او می رباید و فرار می کند و سواران عروس- یعنی همراهان پیشین داماد- به تعقیب او و سواران همراهش می پردازند. سواران داماد، راه بر سواران عروس می بندند تا بدین طریق داماد را فراری دهند که گرفتار نشود زیرا در آن صورت دستمال را از وی پس می گیرند و بدین ترتیب داماد را پیش ایل و طایفه خود بی اهمیت و بی آبرو می کنند و داماد شکست خورده، که نتوانسته است دلیری و هنر خود در سوارکاری را نشان دهد تا آخر عمر در برابر افراد خانواده خود و عروس سرافکنده می باشد. لذا خانواده داماد، معمولاً بهترین اسب اییل را برای داماد فراهم می سازند.
در میان راه حرکت عروس، چوپانانی که در مسیر حضور دارند، قوچی را به نیت فرزند پسر برای عروس به جلوی عروس می آورند و داماد با بکب از وابستگانش به چوپان هدیه یا وجه نقدی را تقدیم می کنند.

منبع: محمود کتیرایی، زبان و فرهنگ مردم،تهران، انتشارات توکا، 1357،ص161