عصر مدرن استعمارگری

دوران استعمارگری مدرن، رسماً از دهه پانزده میلادی آغاز شد و 5 قرن ادامه یافت. پیشتاز حرکت‌های استعماری برخی از کشور‌های اروپایی بودند که با اهداف استعماری مشترکی تحرکات استعماری خود را آغاز نمودند.
«تاریخدانان، در یک جمع‌بندی مناسب، غالباً عصر مدرن استعمارگری را در برابر استعمارگری در دوران باستان از اواخر سده پانزدهم تا میانه سده بیستم تعیین می‌کنند. در این مدت زمان تقریباً پانصدساله، اسپانیا، انگلستان، فرانسه و چندین کشور دیگر اروپایی به امپراتوری‌های پرحرارتی تبدیل شدند. آن‌‌ها در پی توسعه قدرت و نفوذ خود، مکتشفان را برای یافتن سرزمین‌های ناشناخته به سرتاسر جهان اعزام داشتند و سرزمین‌های کشف شده را از آن خود دانستند. سپس به بهره‌کشی از این مستعمرات و مردمان بومی ساکن آن‌‌ها پرداختند. امپراتوری‌های مستعمراتی توسعه یافتند. اما با گذشت زمان، امپراتوری‌‌ها در حفظ و فرمانروایی بر متصرفات دوردست خود با مشکلات فزایند‌های روبرو شدند و سرانجام مستعمرات خود را از دست دادند یا ناگزیر شدند به آن‌‌ها استقلال بدهند.»

منبع: دان ناردو، عصر استعمارگری، ترجمه مهدی حقیقتخواه، تهران، نشر ققنوس، 1386، ص23