در دوره قاجار، شیوع و گسترش بیماری‌های واگیردار یکی از مخاطرات طبیعی انسان و محیط محسوب می‌شد. مالاریا از جمله این بیماری‌ها بود
۱
«در ایران مالاریا وجود دارد که ایرانیان بدان توجهی ندارند. ما قبل از اینکه بچشم تجربه کنیم فهمیده بودیم که هر سال در ماه‌های ژویه، اوت و سپتامبر مرض تب سه يك در ایران شیوع می‌یابد و کمتر کسی است بدان مبتلا نگردد و بزرگترین درمانش فصد و خوردن هندوانه است. همگی بر این عقیده‌اند که این آتش است و از خون تولید می‌شود و باید با خنکی رفعش را نمود. البته با این درمان‌های خصوصی علاج می‌یابد ولی باید دانست چقدر قربانی می‌دهد. بدتر از این نمی‌شود که در تابستان و بوقتی که این مرض شیوع دارد انسان میوه بخورد بویژه خربوزه و خیار که خوراك عمده ایرانی‌ها در فصل تابستان است و نباید در خوردن این میوه‌ها افراط کرد. باید گفت گرما در این کشور معده را ناتوان و جسم را ضعیف می‌سازد و هر غذای مقوی مهوع می‌گردد. از گوشت که به آنها قوت می‌دهد دست می‌کشند و خود را بمیوه می‌بندند به این سبب است که طبعثان آبی است. بی‌چون و چرا عموم امراض مهلکی که در ایران رواج دارند از بدی غذا است.»
منبع: اوژن فنلاندن، سفرنامه اوژن فنلاندن به ایران، ترجمه حسین نورصادقی، تهران، انتشارات اشراقی، چاپ سوم، 1353، صص 228- 229
cafetarikh.com/news/49739
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.