پادشاه اگر مایل باشد، میتواند وارد حرمخانه میزبان نیز بشود. معمولا هنگامی که سلطان به این قسمت از منزل نزول اجلال میفرماید.
حرمسرای پادشاهان ایرانی، جزء مکانهای خاصی بود که هر فردی اجازه ورود به آنجا را نداشت. البته این ممنوعیت در مورد سایر قسمتهای حرمسرا نیز وجود داشت؛ با این حال از آنجا کخ حرمسرا محل استقرار زنان درباری بود، این محدودیت بیشتر بود. اما شاه در هر شرایطی مجاز به وارد شدن به حرمسرا بود و حتی ورود شاه نوعی بهروزی محسوب میشد:
«پادشاه اگر مایل باشد، میتواند وارد حرمخانه میزبان نیز بشود. معمولا هنگامی که سلطان به این قسمت از منزل نزول اجلال میفرماید، در صورتی که دستور صریحی به میزبان نداده باشد، او نمیتواند با مهمان وارد حرمخانه خویش بشود. فقط خواجه سرایان در معیت سلطان داخل عمارت زنان میگردند. نکته شایان توجه آنست که رجال و اعیان و اشراف با وجود اینکه از ورود برادران خویش به حرمخانه خود ممانعت به عمل میآورند، معهذا هنگام دخول پادشاه به منزل ،زنان نه اینکه حسادت آنها تحريك نميشود، بلكه عموما خیلی هم افتخار میکنند و سر فخر بر آسمان میسایند که شاهنشاه وارد آنان شده است. استدلال حضرات آنست که پادشاهان ایران حرم مقدس و معصوم و کاملا از قماش دیگری هستند و به هرجائی که نزول اجلال فرمایند، بهروزی و سعادت همراه میآورند!»
منبع: ژان شاردن، سیاحتنامه شاردن، جلد سوم، ترجمه محمد عباسی، تهران، چاپ پیروز، 1336، صص 113- 114