درک نادرست کارشناسان غربی از قدرت امام بود که بی جهت تلاش می کردند تا یک روحانی بلندپایه دیگر را در جریان رهبری انقلاب جایگزین وی کنند؛ بگذریم از اینکه از جهتی دیگر این تلاش ها برای جایگزینی نشاندهنده ترس آنان در از بین رفتن منافعشان پس از سقوط شاه بود...

من در آبادان می دیدم که این فرمانفرمائیان که هم کوکاکولا و هم پتروشیمی آنجا در دو کارخانه وسیع در اختیار دارد اصلا مالیات نمی دهد. فشار آوردم از کوکاکولا مالیات بگیرم، گفتند عایدات ندارد....

ازآنجایی که اکثریت پادشاه قاجار به ویژه ناصرالدین شاه علاقه زیادی به هنرهایی همچون عکاسی و نقاشی داشتندف هنرمندان این دوره به خصوص نقاشان جایگاه ویژه ای در نزد مردم و شاهان قاجار داشتند.

قیام 30 تیر و جلوگیری از انجام تظاهرات ، آیین نامه تخلفات اساتید و دانشجویان...

دولت که با کمبود مسکن و مواد غذایی رو به رو شده بود که علت آن هم عمدتا تورم و ندانم کاری‌های اقتصادی خودش بود، کوشید تقصیر را به گردن بخش خصوصی بیندازد.

حذف احزاب و ایجاد حزب دولتی رستاخیز باعث شد تا اگر دموکراسی نیم بندی هم وجود داشت به طور کامل از بین برود...

میرزا محمد صدیق الملک از رجال وزارت امور خارجه ایران در دوره قاجار و پدر حسن اسفندیاری است. وی یکی از اعضای خاندان اسفندیاری (نور) می باشد. او بیشتر با میرزا سعید خان انصاری کار می کرده است و در زمان نبود او وزارت خارجه را کفالت می نموده است.

جمعیتی برابر پانزده تا شانزده هزار نفر در داخل میدان مشاهده می‌شدند که هیجان‌زده به تماشا ایستاده منتظر حضور شاه و ادامه بقیه برنامه‌ها بودند...

امروز شاه برای یک دیدار دوستانه چنان که رادیو در اخبار گفت عازم پاکستان می شوند. مشکلات مشترکی بین ایران و پاکستان ایجاد شده است.

در اسناد و مدارک تاریخ اجتماعی مربوط به تهران عـصر قـاجار، دو آمار از دار الخلافه‌ تهران‌ در‌ دسترس اسـت کـه شمار مدارس‌ و دیگر‌ نهادهای‌ علمی آموزشی و مؤسسات وابسته به آن‌ها را به ترتیب زیر معرفی می‌نماید...

در کتاب پاسخ به تاریخ شاه به اشتباه خود در ایجاد حزب رستاخیز نیز اعتراف کرده و ایجاد آن را اشتباهی بزرگ عنوان می‌کند. شاید بتوان این اعتراف را تنها اعتراف شاه به اشتباهاتش دانست، در حالیکه در سایر موارد تلاش می‌کند به نوعی خود را اشتباهات و اتهامات تبرئه نماید.

به گواه تاریخ و خاطرت اکثریت دولتمردان عصر پهلوی، چاپلوسی و تملق یکی از مولفه های بارز تمامی نخبگان سیاسی این دوره می باشد. درواقع نخبگان سیاسی بدون تملق و اظهار عجز و لابه در پیشگاه پهلوی دوم نمی توانستند مدارج عالی پشرفت و ترقی را سپری نمایند. ..

پهلوان کوچک یزدی پس از آنهمه کشتی‌های پیروزمندانه، چه قبل از پهلوانی پایتخت و چه بعد از آن، چه در ایالات و ولایات ایران و چه در خارج از کشور، تا سن پیری بازوبند پهلوانی و قهرمانی خود را حفظ می‌کند و...

وصلت در میان اکراد اعم از شهر نشین و صحرا نورد بدون نامزد شدن امکان ندارد و برای اجرای مراسم آن اسباب و تدارکات عروسی فراهم می‌شود بعلاوه اثرات آنراهم مانند ازدواج قطعی و غیر قابل فسخ می‌دانند...

تهران در سال 1200 هـ .ق ( 1164 هـ . ش) توسط آغامحمدخان قاجار به عنوان پایتخت انتخاب شد. البته پیش از آن کریم خان زند نیز در قصر شاه سلیمان اول به تخت سلطنت نشست؛ اما به دلیل گرمای هوای تهران از آنجا رفت و دستور داد که در غیاب او یک عمارت سلطنتی، دیوانخانه، باغ و یک حرمخانه در آنجا احداث کنند.

میان شوروی و آمریکا پس از جنگ جهانی دوم جنگی دیپلماتیک در گرفت. یادداشت برنز به مولوتوف نقطه ی شروعی بود بر پایان یافتن خواسته های بعد از جنگ شوروی در ایران...

شاه انسان باثباتی نبود. توان تصمیم گیری را نیز نداشت. از این لحاظ تفاوت های زیادی با پدر خود داشت. با همه این احوال همچون او مستبد بود. اما پشتش به کسان دیگر گرم بود و به طور ویژه ابرقدرت های خارجی...

کشورهای لبنان و افغانستان  و  آلمان به ترتیب از بالاترین تقدم دیپلماتیک برخوردار بودند. تقدم به معنای جلوتر بودن یک فرد نسبت به فرد دیگری است، تقدم رسمی یعنی جلوتر بودن یک مقام رسمی نسبت به یک مقام رسمی دیگر است و تقدم دیپلماتیک نوعی از تقدم است که بین اعضا و هیأت‌های دیپلماتیک معمول می باشد.

امیرکبیر سیاستمداری چیره دست بود. او اگرچه به شدت پرقدرت نشان می داد و در برابر آنانی که به دنبال استفاده از موقعیت خود بودند و یا نظم عمومی را به هم می زند، قاطع عمل می کرد، اما در برابر آن دسته از حکام محلی که برای حفظ منافع کشور می کوشیدند، رفتاری دوستانه و افقی در پیش می گرفت. انگار نه انگار که او صدراعظم ایران است.

از دید یک ناظر بی طرف معروض می دارم که حرکت این گروه ها از انضباط کامل برخوردار بود و سبک آرایش صفها، نمایشات، موسیقی و سرودهای مذهبی دسته سینه زنی، هیچ چیز کمتر از مراسم بزرگ بین المللی که در زندگی ام دیده بودم، نداشت.»