در ایران قدیم از ابزارها و شیوه های مختلفی جهت تنبیه مجرمان و تحقیر شکست خوردگان استفاده می کردند. گاهی بر سر شکست خوردگان یا آنانی که می خواستند تنبیه کنند نوعی مقنعه زنانه می بستند؛ چنانکه وقتی سلطان محمد خوارزمشاه پس از رفتن مغولان به اصفهان آمد و بر سر آنانی که همراهی نکرده یا خیانت کرده بودند مقنعه کرد . . .
۰
در ایران قدیم از ابزارها و شیوه های مختلفی جهت تنبیه مجرمان و تحقیر شکست خوردگان استفاده می کردند. گاهی بر سر شکست خوردگان یا آنانی که می خواستند تنبیه کنند نوعی مقنعه زنانه می بستند؛ چنانکه وقتی سلطان محمد خوارزمشاه پس از رفتن مغولان به اصفهان آمد و بر سر آنانی که همراهی نکرده یا خیانت کرده بودند مقنعه کرد. البته شایع ترین و مهمترین و اولین مجازات آن بود که دستار از سر شخص بر می داشتند؛ زیرا نداشتن دستار یا پوشش سر، کاری غیرمعمول و عملی خلاف ادب به شمار می رفت. این عمل چنان تنبیه عمومی قلمداد می شد که دستار از سر برداشتن به جز معنی مجازات معنای کشتن نیز می داد. چنانکه آلب ارسلان سلجوقی وقتی با خواجه نظام الملک به دشمنی و خصومت برخاست؛ به او گفت «دستار از سرت برخواهم گرفت.» در بسیاری از موارد دستار را از سر شخص بر می داشتند و به گردن او می انداختند و می کشیدند؛ البته پاپوش او را نیز در می آوردند و پایش را برهنه می ساختند. چنانکه رمانوس امپراطور روم نیز پس از شکست در نبرد ملازگرد با سری برهنه نزد آلب ارسلان رفت همچنانکه وقتی سلطان مسعود غزنوی وقتی که زندانی شد (432 هجری ) عمامه را از سرش برداشتند.
منبع:
محمدرضا چیت ساز ، تاریخ پوشاک ایرانیان از ابتدای اسلام تا حمله مغول، تهران، مرکز تحقیقات مطالعات و سنجش صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، 1379، ص 287
cafetarikh.com/news/36291
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.