مورخان مشروطه خواه تلاش کرده اند تا فضایی را ترسیم کنند که گویی شیخ فضل الله در زمانه مشروطه، عالمی تنها بود که یار و یاوری نداشت. ماجرا دقیقا بر عکس است؛ روز به روز به طرفدران شیخ افزوده می شد و یکی از راه های ایستادگی و اعدام شیخ نیز ترس از نفوذ و قدرت او بود . . .
۰
مورخان مشروطه خواه تلاش کرده اند تا فضایی را ترسیم کنند که گویی شیخ فضل الله در زمانه مشروطه، عالمی تنها بود که یار و یاوری نداشت. ماجرا دقیقا بر عکس است؛ روز به روز به طرفدران شیخ افزوده می شد و یکی از راه های ایستادگی و اعدام شیخ نیز ترس از نفوذ و قدرت او بود:
«شیخ، که به درستی مواضع خود ایمان داشت، همچنان در حضرت عبدالعظیم به نشر آرای خود می پرداخت و به تدریج بر هوادران او در سراسر کشور افزوده می شد. به ویژه، افزون بر بسیاری از علمای دینی در داخل کشور، آیت الله آقا سیدمحمدکاظم یزدی، صاحب عروه الوثقی، در نجف از مواضع او حمایت می کرد. این امر، بر گرایش مردم به سوی شیخ تاثیر بسزایی داشت و از تاثیر مخالفت دیگر علمای نجف با مواضع شیخ می کاست.»
منبع: سیدمصطفی تقوی مقدم، فراز و فرود مشروطه، تهران، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1391، چاپ دوم، ص 156
cafetarikh.com/news/36609
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.