در فرهنگ لغت فارسی، کلمه بازی برابر با سرگرمی، مشغولیت، تفریح، لعب، کار و ورزش آمده است بازیهای بومی- سنتی به بازی‌هایی اطلاق می‌شوند که بـه یـک منطقه یا محله خاصی اختصاص داشته باشند.
۰
در فرهنگ لغت فارسی، کلمه بازی برابر با سرگرمی، مشغولیت، تفریح، لعب، کار و ورزش آمده است بازیهای بومی- سنتی به بازی‌هایی اطلاق می‌شوند که بـه یـک منطقه یا محله خاصی اختصاص داشته باشند. این بازی‌ها ضمن اینکه با هدف خاصی طراحی‌شده، از گستردگی و تنوع نیز برخوردار هستند. بازیهای بومی در هر مکان و شرایطی با کمترین امکانات صـورت مـی‌گیرد، بـرخی از آن‌ها به لحاظ داشتن وجـه تـشابه فـرهنگی و اجتماعی در اکثر نقاط ایران مشترک هستند. هرچند امروزه پیشرفت فن‌آوری و گسترش زندگی صنعتی بسیاری از این بازی‌ها را به حاشیه رانده یا مـنسوخ کـرده اسـت. یکی از بازیهای سنتی در شهر شوشتر، بازی «اِش تی تی» می باشد. اِش تی تی که به بازی کبدی (زو) شبیه است در شوشتر هـوادار زیـادی دارد. این بازی در گیلان «شیرین دو دو»، در سیستان و بلوچستان کبدی، در خراسان، گلستان، مـازندران و گلپایگان به «زو« مشهور است. در زندان‌های سیاسی پیش از انقلاب اِش تی تی از جمله بازیهای زندانیان سیاسی بود که غروب هـر جـمعه انـجام می‌شد؛ اگرچه گاهی مقامات زندان از آن تعبیر خاص نموده و مانع انجام آن مـی‌شدند. نحوه بازی به این شکل می‌باشد که افراد به دو دسته تقسیم می‌شوند که هر دسته یـکسر گـروه دارد. بـعد از انتخاب یارگیری به وسیله سنگ‌تر یا خشک مشخص می‌شود که کدام گـروه داخـل زمـین است. زمین بازی یک مستطیل بزرگ می‌باشد که از وسط به دو قسمت تبدیل می‌شود. پس از مـعلوم شـدن اینکه کدام گروه داخل زمین می‌باشد، گروهی که داخل زمین است به اسم «پایـین بـاد» و گروهی که بازی را شروع می‌کند گروه «بالا باد»، گروه شروع ابتدا نفر اول بـا گـفتن اِش تـی تی داخل زمین حریف شده و تا زمانی که نفس دارد بایدِ اش تی تی را گفته و بـتواند یـکی از افراد تیم مقابل را با دست لمس کرده و بتواند سریع به زمین خود بـرگردد و اگـر نـتوانست و افراد تیم رقیب آن را گرفتن او سوخته و باید از بازی خارج شود و اگر هم یکی از افراد تیم حـریف را زد آن فرد از تیم حریف نشسته و بازی به همین شکل ادامـه دارد تـا فـرد آخر که باقی می‌ماند به عنوان تیم برنده اعلام می‌شود.
منبع:حـیدری شهرضا، احمدرضا و سـید رضـا حسینی، بازیهای بومی، محلی، سنتی، اصفهان: چهار باغ، 1392، ص 12
cafetarikh.com/news/37217
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.