در شیراز هرگونه ارزاق درحد و فور است به طوری که اگر جمعیت شهر خیلی زیادتر از جمعیت کنونی هم باشد هر روز مقدار زیادی از اجناس در بازار دست نخورده و فروش نرفته باقی می‌‌ماند.
۰
اکثر شهرهای دوران صفویه شهرهایی ثروتمند محسوب می‌شدند. حتی برخی از شهرها در این زمینه به حدی غنی بودند که میزان ارزاق از میزان نیازهای آنها فراتر بود. دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا در سفرنامه خود از شهر شیراز به عنوان یکی از این شهرها نام برده است:
«در شیراز هرگونه ارزاق درحد و فور است به طوری که اگر جمعیت شهر خیلی زیادتر از جمعیت کنونی هم باشد هر روز مقدار زیادی از اجناس در بازار دست نخورده و فروش نرفته باقی می‌‌ماند و به همین سبب قیمت اجناس بسیار نازل است. و اما کسبه‌ای که خوردنی‌ها را برای فروش خریداری می‌کنند اگر در فروختن آنها با زحمت مواجه شوند جنس‌های مانده را با دقت می‌‌پزند و پخته آنها را عرضه می‌کنند. بدین جهت غربا و بسیاری از اهالی شهر، با بودن این غذاهای آماده در خانه خود طبخ نمی‌کنند گوشت خوراکی معمول آنها گوشت گوسفند است گوسفندان درشت و پر جربی هستند مرغ خانگی به حد وفور وجود دارد و حداقل به خوش طعمی ماکیان اسپانیاست. گوشت گوسفندان و گوساله‌ها نیز بر بهترین گوشت بزهای اسپانیا رجحان دارد.»
منبع: دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا، سفرنامه دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا، سفیر اسپانیا در دربار شاه عباس اول، ترجمه غلامرضا سمیعی، تهران، نشر نو، 1363، ص 146
cafetarikh.com/news/49517
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.