با توجه به ماهیت تمامیت خواه حکومت پهلوی اول، تمامی جنبه ها و شئون زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی کشور از اقتدارگرایی رضاخان بی نصیب نماندند. در چنین فضایی مـطبوعات نـیز از مـعنی و محتوی خالی و جز تبلیغ و نـشر افـکار مـورد حمایت دولت استبدادی نقشی بر عهده نداشته باشند.
از نشریات این دوره،میتوان بـه روزنامه مرد آزاد به مدیریت علی اکبر خان داور اشاره کرد.وی از کارگزاران،نظریهپردازان و معماران دولت مطلقه رضا خان بود. او از بهمن 1300 روزنامهاش را که نام آن از نشریه کلمانسو،سیاستمدار شهر فرانسه اقتباس شده بود،انتشار داد و از 8 بـهمن 1301 تـا 1304 روزنامه در ستونی به نام «یادداشت یومیه»،به انعکاس نگرشهای سیاسی و اجتماعی و دیدگاههای اقتصادی خود پرداخت و با این یادداشتها،نظر بسیاری از سیاستمداران و روشنفکران،ازجمله تیمورتاش، فیروز میرزا و در رأس همه سردار سـپه را بـه خود جلب کرد. از نظر سیاسی،داور تنها راه رهایی ایران را حاکمیت ارادهای مقتدر و استوار میدانست تـا اخـتلافات امـروزه را با«حکم میکنم»از بین بردارد»، زیـرا بـهاعتقاد او،ملت ایران با میل و رضای خود «آدم» نخواهد شد،بلکه باید سعادت و پیشرفت را بر او تحمیل کرد.ازهمینرو،او در میان دولتمردان عـصر خـود،تـنها رضاخان را چهرهای مصمم مییافت که«حکم میکرد»و طی دوره کوتاه فـعالیت اجراییاش،بهدرستی و شایستگی ایفای نقش کرده بود.از نظر داور تغییر نظام سیاسی ایران بـا هـدف اسـتقرار یک دیکتاتوری منوّر، گریزناپذیر بود تا با زور سرنیزه ظرف مدت کوتاه شالودۀ اصلاحات را پیـافکند و مـلّت را تـربیت نماید و به تلاش وادارد.
منبع:ملاییتوانی،علیرضا، مشروطه و جمهوری،تهران،نشر گسترده،1381، ص 216-217
بنظر من نظریه حکومت مطلقه آقای داور مناسب حال ملت ایران است زیرا در طول تاریخ ثابت شده که ملت ایران در جهت رسیدن به دموکراسی و آزادی بارها از مسیر منحرف شده است