در حالی که فروغی عازم اروپا بود، تقی زاده نیز به آمریکا رفته بود: « رسماً خبر رسید که تقی زاده پُست وزارت خارجه را نپذیرفته و برای تصدی مدیریت نمایشگاه ایران در فیلادلفیا عازم ایالات متحده شده است. انتصاب جدید دیگری در کابینه اعلام نشده است.»

یکی از عواملی که مانع از پیشرفت در امور عقب‌مانده کشور در دوره پهلوی بود، موضوع نفوذ مافیا و ذی‌نفعان در بخش‌های مختلف بود. این افراد و گروه‌ها که به صورت مستقیم و غیرمستقیم از حمایت شاه برخوردار بودند، عملاً بدون حمایت او نمی‌توانستند کاری از پیش ببرند.

هریمن یکی از نمایندگان برجسته دولت آمریکا بود که برای حل ماجرای ملی شدن صنعت نفت نیز به ایران آمد. او پس از آن یک بار دیگر نیز حدود هشت سال بعد به ایران آمد و شاه سه درخواست مهم از او نمود.

اسدالله علم موقعیتی استثنایی نزد شاه داشت. خود او بارها در یادداشت‌هایش به این دوستی نزدیک اشاره کرده است.

غیر از میرزاده عشقی شاعر و روزنامه نگار و مدیر نشریه قرن بیستم که در دوره نخست وزیری رضاخان، به دستور اداره تامینات نظمیه وقت، ترور شد، رضاخان رفتار مناسبی با روزنامه نگاران نداشت و به طور مستقیم به سرکوب آنان می پرداخت.

میرزا حسین خان مشیرالدوله با لقب مشهور سپهسالار اعظم در قزوین به دنیا آمد و به سرعت پله های ترقی را طی کرد. وی زمان صدارت امیرکبیر در سال 1267 هجری قمری به عنوان کارپرداز ایرانی در بمبئی هندوستان روانه آن دیار شد.

اسکندر دلدم متولد سال 1325٬ استاد دانشگاه٬ مورخ و مولف و روزنامه نگار معاصر است. دلدم از افراد مورد وثوق دربار پهلوی و نزدیک به مقام های تراز اول کشور در آن دوران، در برخی از کتاب هایش به خاطراتش از دوران همکاری با کاخ سلطنتی اشاره می کند. 

در میان نهادها و سازمان‌های وابسته به صهیونیسم که در ایران فعالیت داشتند، آژانس یهود از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. این سازمان، از مهمترین سازمان‌های فعال در ایران بود که با آگاهی و مجوز حکومت پهلوی در ایران فعالیت داشت و در طول فعالیت خود اقدامات ارزنده‌ای برای صهیونیسم جهانی انجام داد.

 حادثه 29 بهمن تبریز که در چهلمین روز شهدای قیام خونین شهر قم به وقوع پیوست، از روزهای ماندگار انقلاب اسلامی ایران به شمار می رود.  دو روز پس از انتشار مقاله «ایران و ارتجاع سرخ و سیاه» در روزنامه اطلاعات که در آن به امام خمینی توهین شده بود، در 19 دی 1356، مردم و طلبه های علوم دینی در قم دست به تظاهرات زدند.

با ورود امام به کشور، میلیون‌ها نفر از مردم از سراسر کشور به استقبال او رفتند. سیل جمعیت به اندازه‌ای بود که برخی صحبت از احتمال درگیری‌ها با خشونت بالا می‌دادند. اما برخلاف تصورات پیش آمده سیل عظیم جمعیت نه تنها هیچ‌گونه درگیری به وجود نیاورد؛ بلکه جمعیت به صورت منظم از امام استقبال نمودند.

با توجه به تشدید بحران سیاسی حکومت پهلوی، آمریکا بتدریج اقدام به خروج شهروندان خود از ایران نمود. این اقدام حکایت از آن داشت که اولاً این کشور به عمق بحران سیاسی پی برده است و ثانیاً آمریکا متوجه تنفر مردم ایران نسبت به خود شده بود.

شاه برای آنکه تحزب‌گرایی در حکومت خود را ثابت نماید، با توسل به اقدامات دروغین و ظاهری همچون ایجاد شعبه‌های حزبی در شهرها و استانهای مختلف، وانمود می‌کرد که این احزاب طرفداران زیادی دارد و مورد استقبال مردم است. اگرچه واقعیت چیز دیگری بود و این احزاب جایگاهی در میان مردم نداشتند و به عدم مشروعیت حکومت دامن می زدند

امام بعد از ورود خود به ایران در 12 بهمن 1357، موضع کلی خود در رابطه با شاه و آمریکا را به وضوح نشان داد. صحبت‌های امام در آن روز حکایت از عدم تمایل ایشان به ارتباط با آمریکا و نیز حذف کامل حکومت پهلوی داشت.

تلاوت قرآن محمد اصفهانی هنگام ورود امام خمینی ۱۲بهمن ۵۷ انجام شد که تیم برگزار کننده ی مراسم استقبال از امام آقای محمد اصفهانی را از دبستان علوی برای این قرائت در فرودگاه مهرآباد انتخاب کرد.  

قمرالملوک امیرسلیمانی معروف به ملکه توران  دختر عیسی‌خان مجدالسلطنه و نوه مهدی‌قلی‌خان مجدالدوله، از دودمان قاجار، در سن ۱۹ سالگی همسر سوم رضا شاه پهلوی سردارسپه شد، ولی اندکی پس از تولد شاهپور غلامرضا پهلوی، در سال ۱۳۰۲ ه. ش (قبل از تاجگذاری) از وی جدا شد.

بی سوادی و خودکامگی رضاخان در امور کشور باعث ایجاد مشکلاتی شده بود. یکی از این موارد را در لغو امتیاز «ویلیام دارسی» یک سرمایه گذار انگلیسی ایران می توان جستجو کرد. دارسی در زمان قاجار در سودای پیدا کردن نفت سرمایه گذاری را با بهای اندک انجام داد اما در انتها این سرمایه گذاری نه به سود وی و نه حکومت ایران بلکه به سود انگلیسی‌ها تمام شد.

بختیار بعد از آنکه به نخست‌وزیری رسید، بر این باور بود که می‌تواند قدرت را به طور کامل قبضه کند. او شناخت درستی از تحولات انقلاب و نفوذ امام در میان مردم نداشت. از این رو وی با طرح تدابیر و نقشه‌های سیاسی آینده حکومت خود را ترسیم می‌کرد.

با پیروزی انقلاب مشروطه، شمار زیادی از زنان ایرانی دوش‌به‌دوش مردان در فعالیت‌های مشروطه‌خواهی شرکت کردند، ضمن اینکه به ایجاد انجمن‌ها و جمعیت‌های مخصوص بانوان مبادرت ورزیدند. این در حالی بود که اوضاع فرهنگی و اجتماعی جامعه، فضای مناسبی برای فعالیت‌های اجتماعی زنان نبود. از این‌رو غالب این اقدامات مخفیانه صورت می‌گرفت.

روابط شخصی، رقابت‌ها و فرهنگ اخلاقی ناسالم، یکی از عوامل توقف و پسرفت کارها در دوره پهلوی بود. بر این اساس، گاه برخی از مسئولین در رقابتی سیاسی، مشکلات اخلاقی را وارد مسائل اقتصادی و سیاسی کرده و با دسیسه‌گری یا خرابکاری مانع از پیشرفت در آن امور می‌شدند.

بعد از خروشان شدن امواج انقلاب مردمی، شاه دست به برخی از اقدامات شتابزده و نمایشی زد تا رضایت مردم را جلب نماید. یکی از این اقدامات عجیب شاه در این راستا، دستگیری و زندانی نمودن برخی از اعضای حکومتی بود که به نوعی مورد نفرت مردم هم قرار داشتند.